Cambodja 2009

14 februari tm 20 februari

Dit is een onderdeel van mijn 4 maanden reis door Azie 2009

Siem Reap 14 februari

Op 13 februari nam ik de bus van Vientiane, Laos naar Nong kai, Thailand. Ik wilde zo snel mogelijk naar Cambodja, en dat ging volgens mij het makkelijkst door Thailand heen. Op de bus ontmoet ik Misty uit Engeland. Zij had hetzelfde idee, dus reizen we samen af naar Nakhon Rachasima (Khorat). De bus doet er langer over dan we dachten, want hij stopt bij sommige busstations meer dan een uur om mensen in de bus te krijgen. Lastig dus! Maar uiteindelijk komen we om 19.00 uur aan in Khorat. We kwamen er hier achter dat we eigenlijk niet direct naar de grenspost bij Aranja Phrapet kunnen. We moeten nog 2 keer overstappen. Dat is wel een tegenvaller. Maar er gaat nog een bus naar Sa Kaew, en dan zijn we weer 3 uuur verder. De bus duurt nog even voor hij gaat, om 21 uur. Maar zo kunnen we nog even wat eten. Om 21 uur stapte we dus in de bus. Waarna we om 00.00 uur aankomen. Hmm, oja, en nu? We hebben totaal geen informatie staan in onze reisgids. Overal slapen ook zwervers op een bank, en zijn er barren luid muziek aan het spelen. De man bij de kaartverkoop weet een guesthouse, maar dan moeten we met een tuktuk. En ja hoor, waar je normaal niet gewoon kan lopen zonder tuktuk, tuktuk miss, motorbike, tuktuk! is er nu geen een te bekennen. Dus maar weer vragen aan de man van de kaartverkoop. Die loopt naar een man in een hangmat en roept keihard TUKTUK! Geen reactie, hij heeft geen zin om wakker te worden. De man van de kaartverkoop besluit ons dan maar op zijn motorbike weg te brengen. Een voor een achterop, en bij mij gaat zijn band lek. We vonden dat wel zielig voor hem omdat hij ons zo goed heeft geholpen.

Na een kort nachtje in het guesthouse nemen we een bus naar Aranja Praphet. Hier worden we afgezet bij een stel tuktuks. Hiermee kun je naar de grens. Ze zakken wel erg snel met de prijs, Misty vertrouwd het niet, maar ik denk we betalen toch niet meer dus laten we het maar doen. En ja hoor, daar heb je het al, we worden niet bij de grens maar bij een reisburo afgezet want we moeten volgens hun bij hun een visa kopen. Nou daar trappe we mooi niet in hoor! Je moet namelijk eerst Thailand uit en dan je visum voor Cambodja kopen! Dus na eindeloos discuseren worden we met veel gemor afgezet bij de grens. Rustig lopen we de Thaise grens over, en daar heb je het weer. We wilden onze visum netjes met dollars betalen. Dat staat ook aangegeven, 20 dollar. Maar ineens besluiten ze dat ze Thaise bath willen, want dat is meer dan 20 dollar waard. Oftewel, de gunstige wisselkoers steken de mannen in uniform in hun zakken. We accepteren dit niet, want het bord zegt echt 20 dollar. We vragen het aan andere toeristen, die allemaal braaf in Thaise baht betaald. We lopen naar het stempel kantoor, gevolgt door een vreselijke irritante jongen die zegt dat hij er voor de toeristen is (jaja...) en dat we wel in us kunnen betalen. Bij het stempelkantoor krijgen we te horen dat we wel in dollar kunnen betalen. Maar als we ons verhaaltje vertellen, dan zeggen ze weer van niet. Toch maar weer terug lopen. We stoppen het geld in onze paspoort en ineens is meneer bereid om het geld te accepteren MAAR dan moeten we wel ieders nog 5 euro aan thaise baht betalen. Misty is intussen zeer zwaar geirriteerd en begint zeer te protesteren. Ik probeer anders maar wat van het geld af te krijgen want ik ben het goed zat, we zijn inmiddels al een uur bezig! Uiteindelijk rukt hij onze paspoorten uit onze handen en begint driftig ons visum in te plakken. Uiteindelijk hebben we dan toch ons visa! Maar we zijn er nog niet. De irritante jongen die volgens Misty wel aardig is bied ons een gratis bus aan naar het busstation. Alles schreeuwd dat het fref is. Maar we gaan toch maar mee. Aangekomen bij het busstation blijkt dat deze puur is gericht op toeristen, het echte busstation ligt namelijk in de stad en niet erbuiten. Er blijken de eerst komende 3 uur geen bus te zijn naar Siem Reap, en ook nogeens heel duur. Ook willen ze allemaal dat we geld wisselen tegen zeer ongunstige koers. Ik heb het helemaal gehad met die gozers die maar om ons heen blijven kleven, om ons dan maar in een veel te dure taxi te stoppen met 2 andere die al een buskaartje hebben. Uiteindelijk stel ik voor dat we de gratis bus terug nemen en het zelf uitzoeken. Maar hun zien natuurlijk al weer geld vertrekken en volgen ons. De hele busrit proberen ze ons dan maar een taxi te verkopen, die inmiddels al met meer dan 50% van de prijs daalt. Ik wil al nieteens meer bij hun iets boeken. En uiteindelijk begrijpen ze het. Bij de grens stapten we een hotel binnen voor informatie. We krijgen van een taxi chauffeur te horen dat we wel met een gedeelde taxi kunnen voor slecht 2 euro meer dan de bus. Meteen nemen we het aanbod aan. We werden toen ook netjes afgezet in Siem reap. Daar vinden we een heel erg leuk guesthouse voor weinig geld.

Angkor wat 15 februari

We merkten al wel dat het hier behoorlijk warm kan worden. We stonden dus vroeg op en huurden een fiets voor de dag. Misty wilde eigenlijk niet fietsen want het is best ver, maar uiteindelijk krijg ik haar toch zover, en ze vind het zelfs helemaal geweldig! We fietsten naar het checkpoint waar we en angkor pas voor de dag kopen. Angkor beslaat vele vierkant kilometers, dus alles zien op 1 dag is niet te doen. We kiezen de mooiste uit en bepalen onze rrefe. We konden een meerdaagse pas kopen, maar de entre is niet echt goedkoop. Dus maar 1 dag pas. De eerste tempel die we bezoeken is de angkor wat zelf. Deze is heel druk maar wel heel erg mooi! Helaas stond er een deel in de steigers. Wat ons opvalt is dat er overal veel jonge kinderen van alles verkopen. Ze zijn vrij opdringerig en spreken wel goed engels. Na de angor gaan we naar angkor thom. Het is inmiddels 10 uur maar echt al heel heet. Na deze tempel nemen we een lunch. Meteen staan er 5 kindjes (voornamelijk meisjes) om ons heen met fluiten en kaarten. 1 meisje gaat de fluit spelen en we filmen dit. Voor een dollar kopen we 2 fluiten bij haar. Meteen komen erweer andere kinderen aan. Ik koop nog wat kaarten want die heb ik toch nodig. Als we vragen hoe oud ze zijn zijn ze allemaal 13 of 14 en gaan 's ochtends naar school. Als we later dit navragen blijkt dat in de meeste gevallen dit wel waar is. We fietsen naar nog een paartempels maar tegen zonsondergang fietsen we naar een uitzichtpunt. Hier kunnen we heel ver zien! Maar het is afgeladen met toeristen. Toch is de zonsondergang heel mooi. We fietsen in het donker terug.

Siem Reap 16 februari

Bij wakker worden word ik gefeliciteerd door Misty. Ik ben jarig vandaag! We houden een lekker rustig dagje met een ananasgebakje en lekker avondeten. Het is zo warm dat we niet veel doen.

We huren een tuktuk om naar een rivierbedding met uitgehakte beelden te gaan (ben de naam vergeten). Als we bij de angkor checkpoint stoppen is niet duidelijk of we nu een pas moeten kopen of niet. We willen alleen maar dit zien, en dat is dan vrij duur als je nog een angkor pas moet kopen. Ook staat er in de reisgids dat je bij de entre een kaartje kan kopen. De man die de leiding heeft zegt ook dat we daar een kaartje kunnen kopen. We rijden 50 km met de tuktuk wat echt een heel mooi ritje door het land is. Veel mooie huisjes met mensen die hun alledaagse bezigheden aan het doen zijn. En jullie raden het vast al, als we daar aankomen blijkt toch dat we een angkor pas nodig hebben. Kaartjes terplekke kopen gaat niet. En hoe corrupt ze normaal zijn, nu werken ze natuurlijk niet mee. Willen we een keer onderhands betalen, accepteren ze het niet! Ook onze tuktuk chauffeur doet zijn best, maar na een uur geven we het maar op. Het ritje is toch al mooi dus laat maar zitten. We stoppen onderweg nog bij en huis met kindjes die heel hard om ons moeten lachen. Gelukkgi regent het niet meer dus dat is een geluk. Daardoor is het ook wat frisser dan gisteren. 's middags doen we niet veel meer. Misty gaat de volgende dag weg. Ik blijf nog een paar dagen. Om daarna naar Bangkok te gaan.

Lees verder bij Thailand 2009

Wat vond ik van Cambodja na de reis

positief:

• De tempel Angkor wat is ECHT indrukwekkend. Door te fietsen maak je het echt mee. Je kunt helemaal je eigen ritme en route bepalen.
• De kleine avondmarkt van Siem reap is een leuk vermaak voor na het eten.

Negatief:

• Wat zijn die douane beambten toch corrupt! Je kunt beter per vliegtuig aankomen, veel correcter.
• Er liepen heel veel jonge kinderen van alles te verkopen in Angkor wat. De meeste claimen 13 te zijn, en ook nog naar school te gaan. Maar ik betwijfel dit... Ze waren niet vervelend of opdringerig, maar het hoort gewoon niet.
• Het was erg drukkend warm rond deze tijd van het jaar. Ook de stof hielp er niet erg aan mee.