Filipijnen 2009

6 maart tm 26 maart

Dit is een onderdeel van mijn 6 maanden reis door Azië en Zuid Amerika

Donsol 6 maart

5 Maart ging ik samen met Timo naar het vliegveld van Bangkok. Timo vloog naar huis en ik vloog naar Manila. Helaas zit onze vakantie samen er weer op.
Mijn vlucht is midden in de nacht. Ook is het maar een korte vlucht waarbij ik slecht slaap. Vroeg in de ochtend kom ik aan in Manila. Meteen probeer ik wat geld te pinnen wat mislukt bij alle pinautomaten. Hmm geen goed voorteken. Dan maar alvast mijn vlucht naar Legazpi vastleggen. Daar kan ik gelukkig mijn creditcard voor gebruiken. En door geld te wisselen heb ik toch wat pesos op zak. De vlucht was pas over een uur of 6 dus even wachten. Na een vlucht van een uur landen we in Legazpi. In het vliegtuig doen ze nog een spelletje en daarbij moet je steeds iets laten zien, degene die het eerste kan laten zien wint een cebu pacifiairways portemonee. Wel grappig. In het vliegtuig bleken nog 6 nederlanders te zitten. Na een praatje mag ik met hun meerijden naar Donsol. Ze werden bij een lux resort afgezet wat boven mijn budget gaat. Gelukkig zijn ze hier wel zo aardig om wat anders voor me te regelen. Ik verblijf bij Lola Erna. Het ligt wel overal ver vandaan dat is wel jammer. Maar gelukkig hebben ze hier een nieuw vervoersmiddel voor me, de tricycle. Net zoiets als een tuktuk maar dan kleinder en je zit aan de zijkant. Goedkoop en handig. Ik had wat honger en liet me naar het dorpje brengen. Ik werd afgezet bij de lokale 'friettent' mm had ik net zin in... Maar gelukkig hebben ze ook wat normaler eten.
Ik werd al heel vroeg wakker en had niet zo goed geslapen. Wel stond me wat leuks te wachten, zwemmen met walishaaien, nouja hopelijk natuurlijk. Bij het kantoor moest ik wachten tot er een groep is gevormd. Je betaald voor een hele boot, maar door de groep kun je de prijs delen. Na een half uurtje zitten er nog 2 denen, 2 zweden en een londenaar met zijn filipijnse vriendin op de boot. Er zijn 2 mannen die op de uitkijk staan in een lage mast van de boot, een stuurman, en een meezwemman. Goed geregeld dus! Na een klein half uurtje word voor de eerste keer get ready geroepen. Al snel blijkt dat je dan als de sodemieter je flippers en snorkel op moet zetten en op de aangegeven zijkant van de boot moet gaan zitten. Want bij gogogo moet je snel in het water springen en dan achter de gids aanzwemen. Iedereen zwom in dezelfde richting dus daar zou de vis wel moeten zijn. Maar ik zag niks. Toen trok de gids mij een stuk vooruit en zwom ik recht boven het beest. En deze was groot! Ze kunnen maximaal 18 meter worden, maar de meeste die we hebben gezien waren tussen de 7 en 10 meter. We konden een heel stuk met hem meezwemmen. Ook bleek dat de sterkste hier weer het meeste recht heeft. Degene die goed kunnen zwemmen kunnen er lang bij zwemmen. Ze zwemmen namelijkel heel snel. Degene met zwemvesten vielen als eerste af, en al snel vielen er uit onze groep er een paar af. Bleek toch dat ik redelijk kon zwemmen want pas toen hij onder water dook moesten we het allemaal opgeven. Daarna was het eigenlijk steeds op de boot klimmen, walvishaai zoeken, klaarzitten en weer het water in springen. De 2e keer sprongen we weer het water in. Maar natuurlijk zag ik hem weer niet. Toen ik me omdraaide bleek ik recht boven de walvishaai te zitten en hij zwom zo dicht onder mij door dat ik mijn benen snel moest optrekken en op mijn buik zwemmen. Bij het kantoor voor inschrijving stond er een plaatje met hoever je van de vis vandaan moest blijven, wat minimaal 3 meter was. maar wat doe je eraan als hij zo dicht bij je zwemt? We hebben er totaal 7 gezien. En elke keer was het helemaal geweldig!
Ik had de dag ervoor al geprobeerd om een directe vlucht van Legazpi naar Cebu te boeken. Maar ze zeiden dat dat niet kon op de dag dat ik wilde terwijl ze dat in Manila juist aanboden. Na lang nadenken besloot ik nog dezelfde dag naar Legazpi te gaan en vandaar een nachtbus te nemen naar Manila.
Zo gezegt zo gedaan. Tricycle naar het busstation. Hier weer een nieuw vervoersmiddel voor mij, een jeepney. Dit is een soort busje met 2 banken achterin. Ze zijn in de meest felle kleurtjes met plaatjes geschilderd en hebben namen zoals, my love en sweety. Deze brengt mij naar een plaats dicht in de buurt van Legaspi.

Legazpi 7 maart

In de plaats vlak in de buurt van Legazpi moet ik overstappen. De eerste de beste jeepney met Legazpi erop spring ik in. Maar na een minuut of 10 vraagt een vrouw waar ik heen wil. De busstation. Bleken die dingen ook allemaal verschillende rrefes te hebben en ik zat dus in de verkeerd. De vrouw was heel aardig en heeft me geholpen met overstappen. Gelukkig gaat dat allemaal heel makkelijk want echt iedereen spreekt engels hier, nog een overblijvertje van de Amerikaanse tijd hier. Ook word je overal aangesproken met ma'am.
Op het busstation boekte ik een veel te duur ticket naar Manila. Deze ging dus pas over 6 uur. Een klein rondje door Legazpi. Ik liep een tourburo in zodat ik mijn vlucht manila cebu kon vastleggen. Maar deze vriendelijk vrouw zei dat er wel een vlucht de volgende dag was, die ik graag wilde. Hm. dus toch maar een ritje naar het vliegveld en dat ticket geboekt. Busreis geanuleerd met 30% verlies en een kamer gezocht. Ik had nog wat tijd over voor een rondje. De stad is niet heel bijzonder, maar wat wel leuk is dat je overal op de achtergrond de vulkaan Mayon ziet. Die steekt overal bovenuit en zie je regelmatig roken. Erg mooi om te zien. Ik at bij een foodcourt met gratis karoake erbij.
De volgende dag weer vroeg wakker. Maar weer een rondje gelopen. Ik kwam uit bij een groot shoppingmall. En op de benedenverdieping zaten al 8 fastfoodketens! Van de grote M tot wat lokale fastfoods. Stiekum heb ik wel even een lasagna naar binnen gewerkt meteen een stevig ontbijt. Daarna ging ik naar het vliegveld voor mijn vlucht naar Cebu. In Cebu city vind ik na een tijdje zoeken een veel te dure kamer. Ik at een steak die stiekem een hamburger was. (stond echt steak op de kaart!) maar toch wel lekker. De stad vind ik niet zo. Dus ga ik lekker veel films kijken savonds, want ik heb een tv.

Alona Beach, Bohol 9 maart

In Cebu city nam ik 's ochtends de taxi naar de bootdock. Hier nam ik de boot naar Tagbilaran. En vanhier weer een taxi naar Alona beach. Daar vind ik een redelijk betaalbare kamer, maar die wel stinkt. Verder ga ik lekker even naar het strand.

De volgende ochtend verhuis ik eerst uit de stinkkamer naar een andere, het is te vochtig en dat ruik je heel erg! Onderweg naar een bakker regel ik een tour met een groep over het eiland. Ik dacht een goede prijs te betalen, maar toen we onderweg waren had ik voor mijn gevoel toch een beetje te veel betaald. Ja mensen, ook mijn onderhandelskils willen nog weleens mislukken. Toch mag het de pret niet drukken. Onze eerste stop zijn een kerk en een beeld. Mooi allebei. En van de grootste vis ter wereld kom ik nu bij de kleinste aap ter wereld. De tarsier. Deze aap lijkt verdacht veel op het buitenaardse wezen van ET. Hele grote uitpuilogen en lange dunne vingers. Wat ontzettend lieve beestjes om te zien! Ik kan dan ook niet stoppen met foto's maken. Maar helaas moeten we weer verder. We gingen naar de Chocolat hills. Helaas ben ik net te vroeg in het jaar om ze ook daadwerkelijk bruin te zien. Toch steken deze met gras bedekte heuvels mooi uit de grond, en het uitzicht is dan ook grandioos. Na weer veel foto's gaan we naar een hangende brug. Die heb ik een paar jaar geleden met Timo veel in Vietnam gezien, en bij deze brug weiger ik dan ook te betalen om even de oversteek te maken. Dan maar geen hangende brug. We kunnen lunchen voor een vrij hoog bedrag op een varende boot die je langs een waterval brengt. Omdat iedereen uit de bus het doe doe ik het ook maar. Toen ik op de boot stapte had ik meteen spijt. Wat een kermis atractie. Een man die slecht gitaar speelt, een buffet waar iedereen van loopt te schransen. Wij komen als laatste aan tafel en veel eten is dan al op. Ook is het niet zo lekker als ik had gehoopt. Tenslotte komen we bij de waterval van een halve meter hoog. En als toetje krijgen we een toeristische dans. Wat best goed bedoelt is, maar waar we dus in de rij voor moeten varen. Nee, het eten is een beetje een tegenvaller. Daarna is het alweer tijd om terug te gaan naar Alona beach.
Ik besluit nog even langs het strand te lopen. Al snel zie ik de mooiste schelpen liggen. De leukste moet ik even een stukje uitgraven, maar is zeker een kilo zwaar! Veel mensen lopen jaloers langs en vragen waar ik die heb opgedoken. Nou gewoon even met je luie reet van je stoel in je luxe resort komen en dan een stukje verder wandelen langs het strand dan de gebruikelijke 10 meter, dan was je er vast ook over gestruikeld net als ik. Even overweeg ik nog om hem te verkopen. Maar dat doe ik maar niet. Uiteindelijk zal ik hem niet zelf meenemen, veel te zwaar in mijn tas. Terug in zee dan maar. 's Avonds eet ik tussen de vele blanke mannen met een veel jonger filipijns meisje. Dat is hier toch wel erg aanwezig. De volgende dag vertrek ik naar Cebu, Moalboal.

Moalboal 12 maart

Vanaf Alona Beach nam ik een motorbike taxi naar de boot van Tagbilaran. Ik had haast want de boot zou al snel gaan. De bestuurder had dat goed begrepen want we reden 80km/u! Ik was er dan ook snel. Meteen kon ik de boot op om naar Cebu city te gaan. De rit duurde wederom een uur of 2. Daar moest ik eerst in een taxi om bij het busstation te komen. Hier stapte ik op een bus naar Moalboal. Deze rit duurde een uur of 3. Ging best snel dus. Ook hier moest ik nog een keer in een tricycle dit keer die me netjes bij een hotel afzette. Het is hier overal erg rustig en zo zit er nog maar een duits/filipijns paar in mijn hotel. Al gauw vond ik uit dat het ook hier erg rustig is. Maar wel wat drukker met duikers. Ook wat meer restaurants. Ik kon bij een tourburo een vliegticket regelen. Maar helaas moet ik dan wel langer wachten want dan was het ticket het goedkoopst.
De volgende dag spreek ik de Duitse man met zijn vriendin. Zij is bijna doof dus dat geeft wel een appart gesprek. Ze spreekt een beetje engels, maar moelijk te verstaan. Die dag doe ik verder niks bijzonders. Ik probeerde een tour te regelen, maar ook die is pas over een paar dagen. Ook doe ik de was. Samen met de meisjes van het hotel zat ik op een laag krukje met een bak water mijn onderbroeken te wassen. Dat was eigenlijk nog erg gezellig, filippino's zijn erg nieuwsgierig dus dat werd een leuk gesprek. 's Avonds spreek ik de man (ralf) weer. Ik word uitgenodigd om samen met hem en zijn vriendin de volgende dag te gaan snorkelen bij een strand stukje verderop. Die uitnodiging neem ik graag aan want ik heb het geprobeerd te lopen maar dat was echt te ver.
Ik word wakker maar die kamer is niet zo ok. Er zit bijna geen luchtventilatie in, het bed stinkt, dus ruil ik van kamer die veel groter, belangrijker nog, goedkoper is.

Ik stapte dus achterop de scooter. Dit moet wel een grappig gezicht zijn, 2 blanke met een filipijnse vrouw op een scooter. We gingen eerst naar een marine sanctuary. Hier worden koraal en vissen beschermt. Dat bleek mooi te zijn. Er zaten veel grote vissen. De vrouw heeft wel hele goede ogen en wees me echt onwijs veel vissen aan die ik zelf miste. Ik zie de kleine nemo visjes en nog veel meer soorten. Helaas is het water hier wel erg ruig, waardoor het op een gegeven moment niet fijn meer is om te zwemmen. We gaan dus naar White beach een stukje verder op. Het strand hier is heel mooi, maar onder water is het nog mooier. Er is onwijs veel koraal, maar de vissen zijn niet groter dan een vinger. Ze zijn wel mooi gekleurd. Het is in iedergeval leuk om te snorkelen. Na een voldaan gevoel gingen we weer terug.

Deze dag moest ik op tijd op staan, wat niet zo'n probleem is want ik ben elke morgen voor 7en wakker. Ik had een tour bij planet action geboekt. En de naam zegt het al, wat actiefs. Canyoning stond er op het programma. Met totaal 10 mensen inclusief 2 gidsen gaan we naar de bergen. Hier moeten we nog een half uurtje lopen wat mij weer zwaar valt bergop. Daarna is het allen maar naar beneden, en hoe! Het betekend dat we met een touw watervallen naar beneden abseilen/klimmen. Eerst leerden we de makkelijke techniek. Daarna begon meteen het echte werk. Een waterval van 15 meter. Jeetje toch wel hoog. Ik wil dan ook als een van de eerste gaan, want anders durf ik niet meer. Maar uiteindelijk valt het heel erg mee en is het heel gaaf om te doen! Je zit dus vast met een tuigje aan een touw, en je loopt achterwaarts naar beneden. We werden natuurlijk zeiknat. Daarna hadden we een lage van 1,5 meter, de meeste liepen naar beneden, maar ik vond het te glad en toen bevestigde ze toch maar het touw. De rest maakte hier ook gretig gebruik van. Toen stond er ons wel even mijn schrik te wachten. Een waterval van 30 meter hoog! Met ook nog eens een overhang, oftewel je hangt dan nog los van de muur en moet zo naar beneden het laatste stuk. Het stuk dat je begint vind ik altijd moeilijk, je ziet de diepte dan zo erg. Deze vond ik toch best hoog, maar gelukkig kom ik wel veilig beneden. Daarna zijn er nog wat lager waar je als je wilt van af kunt springen, of met een touw. Ik de meeste met een touw, 4 meter springen vind ik toch niet zo leuk. Bij het einde staat er een barbeque lunch klaar. Het was onwijs leuk om te doen!

Puerto Princesa 16 maart

Vanaf Moalboal nam ik een bus naar Cebu city. Deze deed er weer een uur of 3 over. We konden helaas niet tot het eindstation komen want er was een staking. Om op de juiste plek te komen voor een taxi moest ik recht door die staking lopen, bepakt en bezakt. Dat zijn nou niet echt mijn favoriete dingen om te doen, bepakt en bezakt door een mensen massa. Maarja niks aan te doen. Gelukkig liep er iemand mee, en vond ik snel een taxi. Deze reed me naar het vliegveld. hier moest ik een paar uur wachten. De vlucht had ook nog wat vertraging, aan het eind van de middag kom ik aan in Puerto princesa. Daar vond ik met wat moeite een hotel. Veel t duur natuurlijk, maar ik had dit keer echt geen zin om verder te zoeken. Ik loop een snel rondje en eet een snelle hap voor ik ga slapen.Sabang 17 maart

Na een nachtje in Puerto princesa nam ik een bus naar Sabang. Nouja, jeepney, vooruit, roestbak. Dat is het juiste woord. De banken hongen scheef en overal gaten. so it be. Een rit van ruim 6 uur voor de boeg dus gaan maar. Om een uur of half 10 gingen we weg. Er zaten wat toeristen in de bus dus ik voelde me niet helemaal alleen dit keer. halverwege begon, of zeg maar gerust eindigde de goede weg en begon de hobbel weg. Volgens mij krijgen ze hier ook alleen hun rijbewijs als ze hard kunnen rijden, en niet goed, want we scheurden door de bochten en over de heuvels. We kregen dan ook snel een lekke band. Ik dacht dat gaat uren duren, maar blijkbaar komt dit veel vaker voor. De banden werden van het dak geladen en binnen een half uur waren ze verwisseld. Maar toen begon het. Regen. En dan niet zo'n pisbuitje, maar REGEN met hoofdletters. Helaas hebben jeepneys geen ramen. Wel hadden we hrefen schotjes, maar dat werkte niet goed. Ook lekte het plafon. Ik zat achterin de bus en de mannen trokken al snel hun t-shirt uit omdat ze zeiknat werden. Ik ben naar voren verhuisd zodra ik kon. Aangekomen in Sabang was het nog niet gestopt. Ik kon met Michelle en Davis mee. Die hadden een reservering en misschien was er nog een plekje voor mij. Gelukkgi was dat zo, want ik had het niet leuk gevonden nog langer te zoken in de regen. De rest van de dag regende het nog steeds pijpestelen.

De volgende dag was ik vroeg wakker. Een detail van filippijnen. Vaak is dat vroeg wakker niet vrijwillig. Ze houden hier nogal van hanengevechten. En dat betekend dat de meeste mensen niet net als in Nederland 1 haan hebben, ze hebben er zo een stuk of 8 in de achtertuin. Erg fijn, de meeste beginnen rond 3 uur 's ochtends te kraaien om voor 7en niet te stoppen. En als de hanen niet kraaien beginnen de honden te blaffen.

Ik was dus vroeg wakker en liep al naar de pier. Michelle en Davin liepen een trail die naar de ondergrondse rivier loopt. Ze hadden mij afgeraden om mee te lopen, ik ben namelijk mijn sandalen ergens vergeten en heb alleen nog slippertjes. Het zou veel te glad zijn. Ik nam dus een boot daarheen. Ik kon gelukkig met mensen de boot delen. Bij de rivier gingen we op een roeiboot de grot in. Deze was heel groot. Heel veel mooie rotsformaties en onwijs veel vleermuizen. Echt appart om te zien. Deze rivier gaat ongeveer 3km door de grot heen.

Terug in Sabang konden we een minivan delen met andere mensen. Een geluk want het schijnt nogal een rit te zijn daarheen. End at was ook zo. Een hele slechte weg en we deden er ongeveer 6 uur over. We waren dus pas tegen het donker in El Nido.

El Nido 18 maart

We kwamen na een lang en vooral hobbeltochtje aan in El Nido. Hier vonden we al snel een leuke kamer. De israeli uit de bus slapen in dezelfde plek. Dat is wel gezellig voor aanspraak. Nadat we zijn geinstalleerd gaan we wat eten. Helaas was het nog niet gaar en kregen we gratis ander eten.

De volgende dag zijn zowel ik als Michelle om 3 uur wakker. Want dit keer zitten er 2 hanen onder ons raam te kraaien. Fijn. Na nog een paar uur half dutten gingen we er toch maar uit. We hadden een tour geboekt rond de eilanden. We zien nu ook wat meer van het dorpje, toen we aankwamen was het bijna donker. En het is hier echt donker want er is alleen stroom op generators. De meeste hotels hebben dus stroom, maar de kleine winkeltjes gebruiken kaarsen. Wel een leuk plekje. Om half 10 vaart de boot weg naar de eerste stop, Miniloc eiland. Hier zien we een grote en kleine lagoon. Erg mooi om te zien. Al zitten hier meer kwallen dan vissen. Daarna varen we nog naar 3 verschillende stranden. 1 heeft er een verborgen kleine lagoon, we moeten door een klein gat klimmen om hem te zien. De stranden zijn super mooi wit en het water is mooi blauw groen. Het koraal is ook mooi, maar heel veel vissen zitten er niet. Wel veel verschillende soorten. Ook die ik nog niet heb gezien. maar de kwallen zijn wel lastig. Na een hele dag varen we weer terug.

De dag er na worden we weer heel vroeg wakker door die hanen. Ik was het echt zat want die beesten stoppen gewoon niet. Ik was dus rond gaan lopen en gaan zoeken voor een andere accomodatie. Uiteindelijk 1 gevonden voor dezelfde prijs, met eigen badkamer. Later bleken we wel bruin water te hebben. Maarja zolang we ons fris voelen na een douche is het goed.

De israelische jongens hadden een boot gehuurt en dat betekend hoe meer mensen er mee gaan hoe goedkoper. We konden ook mee en onderweg zochten we naar meedere mensen. Uiteindelijk zijn we met ons zessen. We varen naar een strand waar we snorkelen en als we daarmee klaar zijn varen we naar een strand waar de jongens gaan voetballen en wij lekker zonnen. We bleven tegen de zonsondergang en daarna vaarden we weer terug. ' s Avonds gaan we naar het art cafe. Daar is elke avond live muziek wat leuk is, maar het is daar duur. We ontmoeten daar iedereen weer. De jongens gaan naar een ander eiland met een nachtboot dus dat is wel jammer.

Daarna nemen we een rustdag op het strand.Michelle wilde nog wat kleur krijgen voor ze weggaat, helaas gaat ze de dag erna weg. We hebben lekker lang op het strand gelegen. Daarna heb ik zelf ook nog een dag rust gehouden. Veel lezen en zonnen.

De laatste dag in El Nido mocht ik met 8 andere die in het hostel blijven mee op een boot die ze hadden gehuurd. De boot was meteen al een stuk kleiner dan die ik eerst had, en na een paar meter varen wist ik dat het geen leuk ritje zou worden. Wat een herrie maakte dat ding! De bootman zag dat en ik kreeg een stel oordoppen van hem, wat een stuk scheelde. Zo zie je maar goedkoop is toch niet altijd even comfortabel. We moeten het nemen zoals het komt en ik probeer te relaxen. Het eerste strand is hidden beach. Een strand achter een paar rotsen verborgen. Een ontzettend mooi strandje. De rest steekt meteen een joint op zodra we aankomen. Ook dat nog. Nouja gelukkig ben ik niet de enige die niet meedoet. Een belg en zijn spaanse vriendin slaan ook over. Ze vinden het wel vreemd, want ja ik kom toch uit nederland? Daarna gaat iedereen snorkelen, maar ik heb even geen zin. Ik liep het strand heen en weer op zoek naar mooie schelpen. Die zijn hier zat te vinden! Zodra ze terugkwamen was ik blij dat ik niet mee was gegaan, er zitten hier bijna overal kwallen die prikken en op dit stuk waren er echt heel veel. Terug in de boot naar Secret beach. We moesten weer door een kleine opening zwemmen om op een lief strandje te komen. Toen ik even in het ondiep zat samen met de rest zag ik wat bewegen. Een waterslang! iedereen kwam meteen boven het beestje hangen, want het was maar 20 cm. Het bleek een babymureen te zijn. Wel lief om te zien. Daarna vaarde we naar een mooi strand om daar te lunchen. Uiteindelijk blijven we hier 3 uur! Het is een heerlijk strand. Meteen dook iedereen het water in op zoek naar mooie vissen. Ik was weer enthousiast bezig met mijn onderwatercamera. Maar ineens werd het beeld zwart. Ik dacht dat ik een knopje had geraakt en ga nog even door met foto's maken. Toch zit het me niet lekker en ga uit het water. Ik maak hem droog en probeer alle knoppen. De aan en uit knop doet het nog maar verder, nix! Hm. Vreemd. Nouja eerst maar eten. Iedereen was jaloers op mijn eten. Om goedkoop te eten moet je vindingrijk zijn. Dus een broodje bij de bakker, een kaasje bij de supermarkt en een komkommer en tomaat bij een straatstalletje. Zo heb ik een broodje voor 70 ct en hij smaakt heerlijk! Ook is het nog bruinbrood ook wat een zeldzaamheid is. Na die 3 uur gaan we weer op de boot. Toch maar even kijken wat er mis is met mijn camera. En ik schrik me kappot als ik een klepje open, vol met water! Neej he, hij zou to waterproef zijn tot 10 meter! Hij is ook niet gevallen, of wat dan ook. Ik baal er ontzettend van. In Nederland moet ik later terug naar een winkel om dit te laten onderzoeken.
We gaan nog naar een klein kerkje op een verlaten stuk rots. Ik ben benieuwd of er veel mensen zijn op zondag. Nouja zondag elke dag om 6 uur kun je even in de kerk gaan zingen. Daarna varen we naar Helicopter strand wat de laatste stop is. Het snorkelen valt tegen daar, maar het strand is mooi. Het was een lange dag vandaag want we begonnen om 8 uur en waren klaar om 17.30 uur. Maar wel leuk.
Helaas was dit de laatste dag in El Nido.

Puerto Princesa 24 maart

24 maart vertrek ik om 7 uur met de bus naar Puerto Princesa. En wat een rit weer. Ik had een gewone bus genomen, was goedkoper. Alle ramen waren op en het was een dirtroad. Niet geasfalteerd ofzo. Dus heel erg stoffig. Ik was er al voor gewaarschuwd dus ik had mijn haren al in een hoofddoek gedaan en een ander hoofddoek voor mijn mond. Echt alles zat er onder. Maar de rrefe was wel weer heel mooi. Een groen eiland, met rijstvelden en veel bomen. Onderweg is er zat te zien, van cashewnotenkrakers tot mannen die in een garage de banden van auto's en bussen maken. De rit duurde 8 uur. Maar de tijd leek sneller te gaan. Bij een een stop heb ik een ijsje met de smaak ubi op. Ik kan het moeilijk beschrijven een mix van kokos en vanille maar ook weer niet. Het is felpaars maar het smaakte lekker! Die smaak zi je hier dan ook overal terug.

In Puerto Princesa vind ik bij dezelfde hotel als eerder een kamer. In de stad zelf vind ik een groot winkelcentrum. Dus dat wordt morgen een leuke dag. Veel winkelen voordat ik weer in het vliegtuig stap.

Via Bangkok vlieg ik naar Calcutta in India. In Bangkok moet ik nog wel een nachtje slapen omdat de vluchten te ver uiteen zitten. Dus na een lux nachtje vlak bij het vliegveld begint mijn volgend avontuur.

Lees verder bij India 2009.

Wat vond ik van de Filippijnen nadat ik weer terug ben in Nederland.

Positief

• De mensen zijn vriendelijk en bezorgd. Altijd een praatje waarom ik dan toch alleen reis, waarna ze me meteen helpen met overstappen of iets te eten aanbieden.
• De goedkope vliegmaatschappijen maken het transport van en naar eilanden echt makkelijk. Daardoor kun je ook echt veel zien, alleen mis je het lokale reizen per boot.
• Hele mooie stranden. Echt een land om goed tot rust te komen. (mits je niet naast hanen slaap, zie negatief)
• De excursies die te boeken zijn zijn goed verzorgt.

Negatief

• Iedereen lijkt aan hanengevechten te doen, en iedereen vind 1 haan niet genoeg, dus meteen een stuk of 5. Die al om 3 uur in de nacht beginnen met kukelen, om vervolgens niet meer te stoppen.
• Er is nog niet veel toerisme. Daardoor kun je vaak geen excursie boeken, maar moet je meteen een hele auto huren. Kan dus prijzig zijn.
• De buschauffeurs rijden echt hard!