India 2009

Een reis van 6 maanden door Azië en Zuid Amerika. Ik eindig mijn reis in India.

Kolkata 27 maart

Zodra het vliegtuig landde en ik naar buiten stapte zag ik een verschil met andere Aziatisch landen. Het is veel en veel drukker. Veel auto's en mensen op straat. Naast me zat een stel en met hun ging ik naar het centrum van de stad. Om een beetje te wennen namen we een chai, thee met melk en kruiden, wat ontzettend lekker is. Met de bus gingen we naar het centrum Hier viel me ook meteen op, de mannen en vrouwen zitten appart. Wel werd er netjes plaats gemaakt. Ik vond al snel een hotel in Sudderstreet. Met het stel loop ik een rondje. Niet alleen de viezigheid maar de stank slaat me echt naar de keel. Wat goor zeg! Maar alles moet wennen. Mijn eerste snack van de straat is een pittige aardappelsnack. Veel te pittig bleek later want ik kreeg er een beetje buikpijn van. Ik kijk echt mijn ogen uit vanwege de drukte en hectiek op straat. Naar mijn menig zit er geen logica in. Waarschijnlijk zal die wel ergens zijn want ongelukken heb ik tot nu toe niet gezien. Ook op de markt is het druk. Er worden dieren geslacht, en ook kun je van alles kopen zoals altijd op een markt. Maar van het begin tot het einde worden we achtervolgt door mannen die ons iets willen aansmeren. Ook worden we regelmatig vastgegrepen om te proberen ons in een winkel te trekken. Voor mij werkt dat juist averechts. En ik koop dan ook helemaal niks.

De volgende dag neem ik met een Amerikaanse man een bus naar treinkaartjes boekingskantoor. We zijn al snel aan de beurt en een kaartje is snel gekocht. Ik boekte de sleeperclass naar Varanasi. Maar had eignelijk geen idee wat voor soort klasse het was.We liepen naar een kleurrijke bloemenmarkt. Ik bleef me verbazen over de vele kleuren en mensen hier op straat. Echt ongelofelijk. De dag erna kwam ik er toch achter dat ik liever een hogere klasse had. De sleeper heeft geen echt bed met lakens enzo. En ik dacht dat het te oncomfortabel zou zijn voor mij. Terug naar het boekingskantoor dus. Dit keer was het heel druk en moest ik een nummertje trekken. Maar tot mijn verbazing word ik al binnen 5 minuten geroepen door de man die mij gisteren heeft geholpen. Hej white chick what are you doing here? Hij herkende mij en vroeg of er wat mis was. Een hogere klasse was geen probleem en zo geregeld. Toch wel handig dat je soms een beetje opvalt. Het kaartje was tegen een geringe toeslag zo omgeboekt. 's Avonds nam ik de trein naar Varanasi. Die valt me heel erg mee. 3 bedden boven elkaar, 6 in een compartiment, 1 extra stapelbed op de kop daarvan. In het zelfde compartiment zitten nog 4 vrouwen wat erg gezellig is. 1 vrouw gaat er trouwen en pakte veel kado's uit die ze had gekregen van haar toekomstige man. Daarna eten ze veel snacks die ik natuurlijk ook moest proberen. Erg lekker allemaal

Varanasi 30 maart

Na een treinrit van 15 uur kwam ik aan in Varanasi. Ik had al van veel mensen gehoord van opdringerige riskja bestuurders dus ik verwachte het ergste. Meteen toen ik het stationshal verliet vlogen er mannen op mij af. Pff hoe kom ik daar nu weer vanaf? In de verte zag ik een blank stel staan. Ik vroeg of ik met hun een taxi ofzo mocht delen wat hun prima vonden. Hun hadden een duur hotel geboekt. Maar ik ging toch maar mee om te kijken. Het zag er ook echt wel mooi uit, helaas reikte mijn portemenee niet zo ver. Na nog een praatje met zijn eigenaar roept zijn vrouw naar beneden dat ik wel mocht blijven voor een betere prijs. Dus uiteindelijk bleef ik toch hier slapen in een mooie kamer. Even geen gore wc’s die ik moet delen meer. Wat een opluchting!
Mijn hotel stond langs de rivier. Langs de rivier is een brede trap en een pad zodat je goed kan wandelen. Er was zoveel te zien dat ik eigenlijk uren heb gelopen. Overal waren mensen bezig met van alles en nog wat. De mensen dragen heel kleurige kleren, erg fotogeniek. Uiteindelijk beland ik bij de verbrandinsceremonie. Deze rivier is heel belangrijk in India. Veel mensen komen naar deze plaats om te sterven en te worden verbrand. Hun as word door de rivier meegenomen. Ik vond het een heel indrukwekkend ritueel. De mannen droegen een lijk op een stapel hout. Na een kort gesprek lopen de mannen rond het lijk waarna deze in brand wordt gestoken. Heel bijzonder om te zien.
’s Avonds is er een ceremonie langs de waterkant. Er werd veel gezongen. Vooraan stonden een aantal mannen mooi gekleed die een soort dans maakte met vuur van bijvoorbeeld kaarsen.

Agra 2 april

Weer nam ik de trein, dit keer naar Agra. De trein is echt een ideaal vervoersmiddel. Na het vinden van een slaapplek loop ik naar de Taj Mahal. Deze ligt echt om de hoek en ik sta er dus zo. De entre vond ik vrij duur maarja het is de Taj Mahal. Door een grote poort heb je een blik over het immense gebouw. Gelukkig is het niet heel druk en kan ik fijn fotograferen. Ondanks dat het gebouw midden in de stad staat is het heel rustig binnen, ik zag een wezeltje wegschieten over het gras, en vogeltjes fluiten er vrolijk op los. Ik maakt een lange wandeling langs de gebouwen. Onderweg werd ik meerdere malen gevraagd om op de foto te gaan met man, vrouw, opa, oma maakt niet uit. Voor mij een mooie gelegenheid om ook een foto van deze mensen te maken.
Hierna liet ik me door een riksjabestuurder naar het fort brengen. Wederom is de entree duur, maar ook dit gebouw vind ik de moeite waard. Na de wit/grijze Taj Mahal steekt deze rode fort mooi af. Binnen zijn vele mooie details te zien.
Vlak bij mijn slaapplek is een natuurwandeling. Dat leek me een mooie afsluiter van deze stad. Ook hier is het lekker rustig. Ik zag vele mooie gekleurde vogels en ook weer een mooi blik op de Taj Mahal. Je blijft het fotograferen!

Jaipur 3 april

Eigenlijk had ik voor mij gevoel het belangrijkste in Agra gezien, op naar een volgende plaats. Heel vroeg vertrekt mijn trein naar Jaipur. Nouja dat was eigenlijk de bedoeling. Op het station kwam ik Anna tegen, een studente uit Arnhem. Al snel blijkt onze trein maar liefst 3 uur te laat te zijn. We kunnen dus lekker veel en gezellig kletsen. We bleken in andere compartimenten te zitten. Maar we hadden wel afgesproken in Jaipur. De treinreis verliep verder vlot. Aangekomen in Jaipur kon ik Anna maar niet vinden. Na lang zoeken ben ik maar alvast voor het volgende traject een kaartje gaan kopen. En ja hoor daar kwam ze toch aan. Ze had inmiddels een ander reismaatje gevonden die haar ook vergezelde. De riksja bestuurders hadden nog wel gezegt dat er iemand mij zocht, maar ik geloofde hem niet omdat hij zei dat er 2 mensen naar mij zochten. Uiteindelijk bleek Anna nog iemand te hebben ontmoet, vandaar dat we elkaar waren misgelopen.
De accommodatie die ik had gekozen was voor de andere 2 wat duurder. Ik ben nog meegegaan naar een andere, maar ik voelde me prettiger bij de eerste. Ik ben dus ergens anders dan de andere 2 beland. Toch spreken we af om de stad te gaan bekijken. Ook deze stad is heel druk, het centrum is ook niet zo heel leuk. Uiteindelijk gaan we dan ook maar eten. De volgende dag bekijk ik het paleis en een museum. Anna is niet meegekomen. Haar voet was heel dik geworden na een bijensteek. Ze kon dus bijna niet lopen. Vlak voor het eten voelde ik me ineens niet lekker worden. En ja hoor een half uur later is de beruchte Delhi belli aanwezig. Maar vooral moet ik heel veel overgeven. Eigenlijk zouden Anna en ik een hele late nachttrein nemen naar Jodphur. Maar ik voel met te beroerd om te reizen. Een extra nachtje dus maar. Ook Anna besluit om langer te blijven. Haar voet is echt mega dik en erop staan gaat haast niet meer. De volgende dag houden we ons dan ook rustig. Anna gaat uiteindelijk toch maar naar het ziekenhuis. Ik voel me al weer wat beter. Door de bijensteek blijkt er een infectie te zijn. Maar goed dus maar dat ze is gegaan! Gelukkig konden we de volgende nacht wel met de trein verder.

Jodphur 6 april

Deze stad noemen ze de blauwe stad. Het hotel wat we hadden gekozen was felblauw, net als vele andere huisjes. Meteen voel ik me veel beter thuis in deze stad. Gezellig kleine straatjes. Een dakterras met uitzicht over het fort. Omdat we al lekker op tijd zijn aangekomen gingen we naar het fort. Een bestuurder zegt dat we beter ook naar een ander paleis kunnen gaan kijken omdat het op de weg ligt. En dat was geen verkeerde keuze. Een mooi gebouwtje met een mooi uitzicht over de stad. Maar het fort, dat was pas echt de moeite waard. Veel kamers, met ontzettend veel details. Het is allemaal zo mooi versierd. Binnenin het fort lopen mannen met hele grote snorren. Gelukkig wilde die ook wel even poseren. Natuurlijk moet ik er zelf ook weer aan geloven, er worden veel foto’s gemaakt.
Op de terugweg naar ons hostel laten we ons afzetten in het centrum. Daar is een klein marktje met wat winkel eromheen. We vonden een heel leuk winkeltje met allemaal verschillende kleuren linten. Anna studeert mode dus die leeft zich helemaal uit. Het is stukken goedkoper dan in Nederland.

Jaisalmer 7 april

Helaas had ik dus mijn treinticket al geboekt en moest ik alweer alleen verder reizen. Anna kom ik misschien later nog tegen. Weer een kort ritje naar Jaisalmer. Wat ik van medereizigers heb gehoord was de aankomst hier een hel. Taxi bestuurders en riksjabestuurders die om je heen zwermen en je niet met rust laten. En het was ook een ramp! Voor het eerst kwam zowaar de trein op tijd aan, wat dus 5 uur ’s ochtends is, nog donker dus. Daar staan mensen met bordjes van hotels en iedereen klampt je aan. Ook toen ik gewoon ging zitten in de hoop dat ze weg gingen lieten ze me niet met rust. Vooral de praatjes die ze hadden werkten vreselijk op mijn zenuwen. Even verlangde ik weer terug naar China, waar niemand Engels spreekt, en je dus automatisch met rust liet. Wat was dat soms heerlijk! De mannen probeerden elkaar onderuit te halen door te zeggen dat hij niet te vertrouwen was of hun hotel niet goed was, enzovoort. Uiteindelijk ben ik het zo zat dat ik weer iemand aanspreekt die ook toerist is of we niet samen kunnen delen. We gingen naar het hotel van mijn keuze. Natuurlijk brachten ze ons bij een ander hotel. Maar naar lang aandringen brengt hij ons toch op de juiste plek. Meteen voelde ik mij totaal niet op mijn gemak. Maar ja het was 6 uur ’s ochtends en echt veel zin om verder te zoeken had ik niet. Dus heb ik tijdelijk een kamer genomen met het voornemen met te verplaatsen zodra ik weer wakker werd.
Om half 9 was ik dus al op zoek naar iets anders. Ik had me maar gericht op de midrange hotels. Iets duurder maar hopelijk meer sfeer. Na een tijdje komt er een vrouw op me een vraag stelt. Waarna ik vraag waar ze slaapt. Precies in het hotel waar ik heen wil. Wat een toeval. Zei loopt dus met me mee. Ze vertelt me dat ze al een kameeltour hebben geboekt met een stel andere en of ik interesse heb. Uiteindelijk boek ik deze tour voor dezelfde avond. We zijn met een leuk groepje. Meteen word ik uitgenodigd om bij hun te zitten enzo. Het hotel heeft veel sfeer door zijn uiterlijk. De eigenaars zijn heel vriendelijk.

Om 15.00 uur werden we opgehaald met een paar jeeps. Ze brachten ons naar een plaats waar de dromedarissen waren. Hier maakten we een rit van 1,5 uur langs een dorpje naar onze slaapplek in de woestijn. Onze gidsen maakte al grapjes over regen. Toen we daar dus net een beetje waren gesetteld en onze maaltijd op hadden begon het keihard te waaien met heel veel zand. En ja hoor, het begon te regenen. Ze hadden wel wat tentjes bij, maar dat was niet op mijn 1.72mtr gericht. Ik kon niet eens languit liggen. Mijn tentbuddy Wendy was wat korter en bij haar kon ik mijn benen kwijt. Helaas waren onze ritsen kapot. Ach met haarspeldjes kom je een heel eind. Helaas werd ik ’s nachts wakker van een zeiknatte ondergrond. Helemaal ingeregend. Overal bleek het nu nat te zijn. Wat een ellende! Ik had zo gehoopt op een mooie nacht onder een sterrenhemel. Ook Wendy kon niet slapen, tussen de buien door gingen we naar de bossen om te plassen of Wendy een sigaret te roken. Duncan, een engelse jongeman, had in zijn tent de kameleneigenaars, maar het was daar zo vol dat hij van ellende maar buiten is gaan liggen. Met hem konden we dus ook gezellig kletsen.
Uiteindelijk werd het dan toch ligt en konden we van de uitzichten genieten.
We bereidden ons voor op weer een pijnlijke zit terug. Halverwege hield ik het niet meer van de pijn in mijn kont, samen met Jennifer en Duncan gingen we verder lopen naar het punt waar de jeep ons opwachtte.
Met Duncan, Jennifer en Afifa bezocht ik een zilverjuwelier, die ons op ons gemak liet kijken. Gelukkig is Jaisalmer een stuk rustiger, zodat je ook echt wat kunt kopen. Het zilver vond ik erg mooi en ik ga dan met verschillende hangers en oorbellen weg.
Die avond worden we uitgenodigt bij de eigenaar van het hotel om bij hem thuis te eten. Hij woont daar met zijn broers en zus en hun vrouwen, man en kinderen. De kinderen zijn al met zijn 17en! Een hele drukte dus. Die kinderen zijn zo lief, ze wilden steeds dansen en spelen, maar ook het eten was heel lekker. Het was heel bijzonder dat we daar mochten zijn om te zien hoe hun leefden.

Anna zou deze morgen vroeg aankomen. Ik had haar gezegd dat ze bij mij op de kamer mocht. Maar helaas had de nachtwaker in het hotel dat niet doorgekregen, en Anna had mijn smsje niet ontvangen. Ik lag nog lekker wat na te slapen tot ik in eens de grond voelde schudden en de muren heen en weer zag gaan. En een herrie! Het leek net of heel veel vrachtwagens voorbij kwamen. Ik rende de gang op, daar hoorde we mensen gillen earthquake! Het was maar heel kort, ik denk zo’n 10 seconde. Toen ik bij het raam stond riepen ze dat we naar buiten moesten omdat het een voorschok was. Gelukkig was het bij deze ene schok gebleven. Anna was er intussen ook, dus konden we weer gezellig kletsen. Samen met Duncan gaan we het fort bekijken. Deze is anders dan de vorige, het is eigenlijk meer een binnenstad die is ommuurd. Binnenin zijn heel veel leuke winkels. Ik koop dan ook best veel! Bij een winkel met kleden gaan we er eens even lekker voor zitten. We hadden net even een gezellig gesprek gehad, en natuurlijk mondt dat uit op een, come and take a look in my shop. Ach even kan geen kwaad. We zitten er uiteindelijk 1,5 uur. En hij heeft zeker mooie dingen. Voor mij is het niks. Maar Anna en Duncan hebben wel intresse. Ook zijn de prijzen niet heel hoog. De volgende dag gaan we dan ook terug om het een en ander te kopen. Ook ik koop nog een bedsprei.
Helaas moet ik deze avond afscheid nemen van onderandere Anna. Duncan en Jennifer gaan met dezelfde trein terug. Jennifer gaat zelfs helemal mee naar Delhi, een rit van maar liefst 20 uur! Duncan stapt halverwege uit. Door het vele geschelschap gaat de tijd heel vlug voorbij.
In Delhi zet ik mijn spullen bij Jennifer op de kamer. Ik moet dezelfde avond weg dus mag ik bij haar mijn spullen laten en douchen. We gaan met de metro naar een moskee. Maar met fotokamera moet je heel veel entree betalen. Dus om beurten gaan we naar binnen. Uiteindelijk willen we alleen nog maar shoppen. We kopen zoveel dat we terug moeten om onze spullen terug te brengen en een tas voor het vliegtuig erbij moet kopen. Voordat ik wegga pak ik mijn tas nogmaals in en nam nog een frisse douche. Daarna begon de vlucht en was deze mooie reis ten einde gelopen.

Hoe vond ik India nadat ik weer thuis ben?

Positief:

• Goedkoop om te reizen.
• Het eten is goedkoop en lekker.
• De mensen willen graag een praatje, er spreken veel mensen engels.
• Ondanks dat ik veel steden heb bezocht, vond ik het niet erg om in de stad te zijn. Er is heel veel te zien, dus heel de dag wandelen en rondkijken.
• De mensen (vooral de vrouwen) zien er zo kleurig uit, je blijft er naar kijken.
• De souvenirs vond ik echt leuk.

Negatief:

• Het verkeer, wat een drukte, en altijd maar dat getoeter.
• De mannen kunnen erg staren, maar zeggen niks.
• Het is ontzettend vies. Overal stinkt het naar urine en poep. Overal ligt plastic en andere troep.
• Doordat de mensen engels spreken heb ik het idee dat iedereen je wilt afzetten, zeker de touts die staan bij treinstations. Iedereen vliegt als bijen op honing op je af en probeert je in hun hotel te krijgen. Vaak waren deze benaderingen echt heel aggresief.
• De starende mannen. Altijd en overal!