Sri Lanka 2014

Waar zullen we dit jaar heen gaan op vakantie, is mijn vraag aan mijn man Timo. Ach zegt hij, we zijn nu al een paar jaar samen in Europa gebleven, laten we dit keer maar weer eens wat verder gaan met het vliegtuig. Wat? Echt? Leuk! Timo is niet zo gek op vliegen, laten we het nog maar niet over busreizen hebben. Dus nu kwam de vraag, waarheen? De keuze was aan hem. Dit werd dus Sri Lanka en dan lekker uitrusten op de Malediven als toetje. Geen slechte keuze al zeg ik het zelf!
De planning kon beginnen!

Na maanden voorbereiden konden we op 28 februari naar Dusseldorf rijden. Het scheelde veel geld met vertrek van Schiphol dus deze keuze was snel gemaakt. Na de cursus van Timo raceten we naar Dusseldorf, we waren wat aan de late kant. Geen probleem want Emirates past zich aan ons aan. Zo'n 45 minuten te laat stegen we op. Een nachtvlucht van 7 uur naar Dubai, korte stop en weer verder naar Colombo. Emirates staat bij vele hoog aan het lijstje. Jammer dat ze vaak met oude toestellen vliegen. Een verwarmingselement bij de voeten maakt dat je niet recht kunt zitten en je voeten bij de buren moet stallen. Niet echt comfortabel.
Op Dubai maken we een rondje of 3 over het vliegveld. Zo'n 20 minuten zitten we in een bus! Daarna is het haasten naar de gate. Gelukkig kwamen we nog op tijd om de vlucht naar Colombo te halen. Gelukkig was dit een nieuwer toestel.

Hikkaduwa

In Colombo waren we snel door de douane met ons vooraf aangevraagde e-visa. Buiten stond er een man met een bordje wat op mijn naam leek. Bij navraag was het toch ons transport. De comfortable autotaxi bracht ons in het plaatsje Hikkaduwa. Doormiddel van de nieuwe express way waren we er redelijk snel, zo'n 3 uur. Niet slecht! Het was al wel later op de middag, dus veel konden we niet meer doen. Snel liepen we naar het strand, mooi breed, en hele hoge golven! Dat wordt morgen lekker zwemmen! Aan het strand, met de voetjes in het zand aten we heerlijk vis. Al snel waren we erg moe en gingen heerlijk slapen. De kleine guesthouse waar we verbleven was heerlijk rustig.

De volgende morgen pakten we snel onze zwemspullen en liepen naar het strand. De zon was gevaarlijk warm. Maar niets is zo leuk dan in de golven spelen. Je moest wel oppassen dat je niet werd weggespoeld want er stond een sterke stroming. Na een paar uur hielden we het voor gezien. Op naar de volgende plek! Bij de guesthouse proberen we een deal te maken voor vervoer. Maar dat lukte niet helemaal. Dan maar op zoek naar een tuktuk.

Galle en Mirissa 2 maart

Een tuktuk regelen was zo gebeurd. Een fractie van de prijs die ze vroegen bij de guesthouse. Met onze bepakking liepen we naar een restaurant in het oude gedeelte van Galle. Zouden we onze tassen hier veilig kunnen stallen? Ja hoor geen probleem zet de vrouw! We nemen een drankje en gaan een rondje maken. We zien de oude straatstenen die bij ons zo bekend zijn, een oude kerk met nederlandse teksten bij grafstenen en nog wat oude gebouwen. Het museum vonden we niet zo interessant. Daarna lopen we weer terug waar onze tassen staan geparkeerd. We besluiten er een lunch aan vast te plakken, voor het oppassen. Toch wel handig!

De eerste tuktuk chauffeur die we aanhouden vraagt in onze ogen een hoge prijs. De volgende dan maar, die vraag het dubbele. Hm dat gaat niet de goede kant op. Degene aan wie we het daarna vragen rekenen 'toeristenprijzen' als in 2500 rupee ten opzichte van de 1000 rupee die de eerste vroeg. Bij 800 reed er een weg, dus dat zal dan wel te laag zijn. Na zo'n 8 keer een prijs gevraagd te hebben komen we een man tegen die 1100 vraagt, een goede deal. Hij moest wel eerst even tanken voor het lange eind.

In Mirissa aangekomen gaan we op zoek naar een guesthouse. Degene die we hadden gekozen ziet er niet leuk uit en is ook vol. Iemand roept ons voor guesthouse dus lopen we mee. En bingo! Binnen 5 minuten een leuke verblijfplaats voor 11 euro! De kamer is best wel groot en heeft warm water. Wie heeft er nu warm water nodig als het 30 graden is? Nou ik! Koude douches blijven een crime.
Snel pakten we weer onze zwemspullen, ook de snorkels. Bij het rustige strand volgens onze guesthouse is het heel rustig, maar ook bijna geen strand door het hoge water. Toch gaan we lekker de zee in. We zagen niet zoveel vissen, alleen een grote school grijzes. We besloten naar het andere strand te lopen. Tussen de 2 stranden ligt een rots, deze kun je bij laag water beklimmen. Dat doe ik dan ook. Timo gaat nog even snorkelen bij de rots. Al snel kwam hij enthousiast naar boven: hij had den zwartwitte zeeslang gezien. Achteraf heel giftig. Helaas had ik de camera vast en had hij geen foto kunnen maken.
We zien wel dat dit strand wat mooier is. Ook zijn hier veel restaurants, dus eten zal wel goed komen.

Na een warme douche gingen we op onderzoek uit voor een leuk restaurant. We werden aangetrokken naar een op een rots bij het strand. Voor zover het donker is is het uitzicht mooi. We bestelden beide vis. We zien een man met een dode vis het strand op lopen hem een paar keer dopen in de zee en daarna weer terug lopen. We maken al grapjes tegen elkaar: Look sir just fresh from the sea. En ja hoor, daar gaat ook mijn bak met garnalen de zee in. Even wassen en klaar. Interessant! Uiteindelijk waren de garnalen denk ik uit de bak weggespoeld want die waren ver te zoeken op mijn bord.

De volgende dag schijnt de zon al vroeg. Bij een kleine rotishop bestellen we een ontbijt. We kwamen er al snel achter: bestel niet het zelfde want dat begrepen ze niet. We kregen van alles maar 1 x.
het strand is nu een stuk breder door het lage water. Ook kun je de rots nu makkelijk beklimmen. Het uitzicht is geweldig! Bij de rots zaten veel visjes, maar door het lage water en de golven kon je slecht snorkelen. Timo vond het geweldig en bleef maar in het water. Het gevolg was, zijn hele rug verbrand. We kwamen er achter dat Timo zijn slippers was vergeten bij de vorige guesthouse en mijn snorkel was kapot gegaan. Dus we moesten dit nog allemaal vervangen. Ook mijn slippers gingen kapot, dus ook ik moest nieuwe. Er was maar 1 winkeltje, maar ze hadden alles. Voor slechts 15 euro hebben al deze spullen gekocht.
's Avonds bestellen we een barracuda bij een restaurant. Hij wordt terplekke klaargemaakt met heerlijke kruiden.

Tissamaharama 4 maart

De guesthouse bood ons een chauffeur aan naar Tissamaharama voor een schappelijke prijs. We mochten onderweg stoppen voor foto's en we zouden op 2 plaatsen stoppen. Helaas was de chauffeur dat bij de eerste plaats alweer vergeten, dus wat de 2e plaats zou zijn zouden we nooit te weten komen. We waren gestopt bij een blowhole, een rots waar met regelmaat veel water wordt opgespoten. Helaas net niet toen wij er waren. Na een kwartier gewacht te hebben lopen we weer terug. Onderweg zien we rijstvelden, mooie meren.

Onze accommodatie vinden we snel, en ze hebben nog plaats ook. De prijs is ook goed te doen. We maken gelijk een afspraak voor de volgende morgen om naar Yala national park te gaan.
Na even gerust te hebben willen we de bus naar Katagarama nemen. We liepen in de richting waar het station zou zijn, maar die hebben we nooit meer kunnen vinden. Onderweg zagen we kleine fruitstalletjes en werden we vriendelijk begroet door de verkopers van het fruit. Na een tijdje lopen wisten we het niet meer. Bij navraag bleken we een afslag gemist te hebben. Maar hij had wel een tuktuk voor 800 konden we meerijden. Prima, redelijk. Na een ritje van een half uurtje komen we bij de ingang van het oude centrum van dit dorpje. De tuktuk jongen loopt mee ondanks dat we hem betaald hadden, wat we niet handig vonden. Maar hij snapte niet dat we later wel terug kwamen en we alleen wilden lopen.
Onderweg zien we aapjes die van een tak op een golfplaten dak springen. lekker veel herrie maken!
Bij de tempel moest je je schoenen uit. Timo had daar geen zin in dus ging ik alleen. Het bleek later dat je je schoenen later weer aan mocht, de weg was ruim een kilometer! Over de vieze grond liep ik naar de stuppa. Een wit groot gebouw, wel interessant. Er omheen waren lelijk kitcherige gebouwtjes met nog kitscherige buddha beelden. Toen ik aapjes zag zitten wilde ik wel een foto maken. De aap dacht daar anders over en kwam dreigend met zijn grote tanden naar me toe. Ik heb toen maar even een sprintje getrokken op mijn blote voeten!
De tuktukman stond samen met Timo rustig te wachten. Bij een stalletje namen we wat te drinken, waarna we toch maar weer bij de tuktukman instapte. Toen we bij onze guesthouse stopten en wilde betalen kwam de verassing, we hadden al voor heen en terug betaald! Als beloning voor zijn eerlijkheid kreeg hij een mooie tip. Leuk!

De guesthouse was vlak bij een meer. We besloten om daar een wandeling te maken. Al snel zagen we een joekel van een krokodil op een rots liggen. Gaaf! het meer zelf was ook mooi, rustig, uitgestrekt. We zagen ook veel vogels. Op ons gemak liepen we een stuk, maar toen de zon verder ging zakken liepen we weer terug.
Het oude vrouwtje van de guesthouse had echt heerlijk gekookt!

Yala National Park

4.45 tringtring! Watiszdat..... Oja alarm! Erg vroeg! Snel schoten we in onze kleren. De tas stond al gepakt. Het oude vrouwtje had thee voor ons gezet en het ontbijt verpakt. De jeep was lekker op tijd en dus konden we opweg. Met slechts 2 andere toeristen zaten we in de jeep. Bij de entree moesten we even wachten, first come first to go. Maar al snel konden we het park binnen rijden.
maar voordat we het hek betreden zagen we al een olifant! Gaaf! Rustig was hij aan het eten van het hoge gras. Daarna zagen we al snel krokodillen, een jakhals en veel vogels. Wrattenzwijnen zochten rustig in de modder hun ontbijt bij elkaar. Tringtring! Telefoon voor de chauffeur. Na even snel gepraat te hebben zette hij de auto een versnelling hoger en racte we weg. Een luipaard riep hij naar achteren! Bij de vele andere jeeps gingen we stilstaan, al snel zagen we de luipaard in de bossen schieten. Shit geen foto!
Even dacht de chauffeur na, hang on! En hup hij zette hem in zijn achteruit en racte volle vaart naar achteren. We haalden andere jeeps in en schoten een zijweg in. Misschien loopt hij wel deze kant uit, we wachten hier even. En ja hoor. na een minuut of 5 kreeg hij weer een telefoontje. Even verderop op deze weg was hij gespot. We sloten aan bij de vele andere jeept. maar helaas zaten er veel takken voor. Kom op, op deze rand gaan staan riep hij naar mij. Geef me je camera dan maak ik vlug een foto voor hij weggaat. Op de camera kon ik daarna zien waar hij lag en kon ik er nog snel een paar maken. Gaaf zeg! Hij lag wel verweg, maar toch prachtig. DAarna was het de beurt van de andere.
Daarna werd het iets rustiger, want de missie was volbracht. Het park van de luipaarden en wij hadden er een gezien. We reden over kleine zandpaadjes. Stopten bij meertjes waar dieren zoals krokodillen en waterbuffels waren. In de bossen en struiken zaten veel gekleurde vogels. Herten staken met hun jongen de weg over en apen waren streken met elkaar aan het uithalen in de bomen. Grote lizzards lagen uit te rusten in de bomenen andere dieren waren rustig aan het eten. Het park was uitgestrekt, toch zag je regelmatig dat de jeeps dezelfde routes volgende. Dit stoorde ons overigens niet, want we zagen genoeg dieren. De grond leek droog, maar de bossen waren wel groen. Aan het strand mochten we de auto uit om ons ontbijt te eten. De oude vrouw had weer haar best gedaan, een heerlijke sandwich.

Doordat het al weer wat warmer werd kropen de dieren in hun hol of zochten de beschutting van de bossen op. Daarom werd het aantal dieren na het ontbijt beduidend minder. De chauffeur bleef zijn best doen, zijn matties die belde steeds als er grote dieren waren gespot. Al met al een leuke tour. Om 12 uur waren we weer terug, net op tijd voor de lunch.
IN de middag besloot ik rond het meer proberen te lopen, wat uiteindelijk te ver was. Wel zag ik een bruiloft met mooi geklede mensen.

Haputale 6 maart

Na het ontbijt pakten we onze rugzakken en gingen langs de kant van de weg staan bij onze guesthouse. Al snel werden we aangesproken door een tuktukman. Die wilde ons wel bij het busstation brengen voor de bus naar Haputale. We probeerden te vragen hoe laat er een bus zou gaan, maar dat begreep hij niet. Toen zei hei: Bus over 5 minutes. En ja hoor, er kwam een bus die die richting op ging. We moesten dan wel overstappen. De overstap ging snel, de bus was spotgoedkoop. In Wellawaya moesten we overstappen, een grote plaats met een flink busstation. We werden weer aangesproken om met een tuktuk te gaan. Prijs was nog wat hoog, maar leek ons wel handig omdat er onderweg een waterval was die we wel zouden willen bezoeken. Uiteindelijk iemand gevonden die het voor minder geld deed. Na ongeveer 45 minuten stopten we bij waterval Diyaluma. Een flinke waterval. We begonnen te lopen om dichter bij de komen. De rotsen waren best wel hoog, dus Timo ging vooruit kijken of het te doen was. Helaas hoorde ik hem daarna niet meer roepen en ben ik terug gegaan. Na een minuut of 20 zag ik ineens onze tuktukman voorbij lopen. Huh? Wat doet hij daar nu. En vlak daarna zag ik Timo tot zijn middel nat voorbij komen soppen in zijn schoenen. Wat is er gebeurd? Sip hield hij de spiegelreflex omhoog. Hij had de camera willen beschermen van het stoten tegen de rotsen en hij had hem daarom in de tas gedaan. Maar helaas wij de tas open gesprongen toen hij bukte en viel hij hup het water in. Doordat het flink stroomde kon hij de camera niet vinden! Uiteindelijk vond hij hem vol met water. Wat een pech zeg! Maar we kijken even of het nog op te lossen is.

De tuktuk reed ons verder naar Haputale. Op het busstation hadden we een stel ontmoet die ons van harte een homestay aanraadde. Helaas kon de tuktuk het niet vinden. En bij het bezichtigen van andere guesthouses kwamen we er ook niet uit, niet naar onze zin. Uiteindelijk liepen we een pad in, en ja hoor daar lag een leuke guesthouse. Kamer wat klein maar wel ok. Uiteindelijk de gezochte Ali's homestay. Helaas moesten we uiteindelijk veel meer dan de afgesproken prijs geven, we wilden hem al een fooitje geven, maar meneer werd inhalig. Dit bleek ook nog eens een commissie te zijn omdat hij ons bij de homestay had gebracht. De homestay rekende uiteindelijk ook nogeens een hogere prijs dan het stel ons doorgaf, een extra commissie zeg maar. Jammer.
De lokatie was wel mooi, uitzicht over de bergen. De gasten Berni en Londonman waren aardig. De londonman wilde een biertje doen, en de eigenaar ali wilde wel mee. Hij wist nog wel een cameramaker. De cameramaker zag er geen heil in. Een rondje bellen naar Nederland leerde ons dat de camera was afgeschreven door de waterschade. De keuze was nu aan ons of we in Sri lanka een camera gingen kopen of we er een in Nederland zouden aanschaffen. Lastige keuze!

Afijn, om van de schrik te bekomen besloten we een biertje te nemen met ali en Londonman. De Ali bleek een aardige man, maar hij dronk een beetje veel, daardoor werd hij snel emotioneel. Ook Londonman was een aardige gast. Na een poosje te hebben gezeten begon de maag op te spelen. Na een ontbijtje hadden we op een paar koekjes na niet echt meer een maaltijd op. We besloten op onderzoek uit te gaan en wat te eten te zoeken. Bij een bakker hadden we het gevonden. Heerlijke snoeperijen, voor weinig geld. We besloten een zak met allemaal lekkers mee te nemen. Maar we vonden het niet genoeg. Bij een rotishop gingen we zitten voor een kop thee en een roti dhal, een saus om roti in te dippen. Erg lekker en veel! Bij de kassa bleek ook hier een kleine prijs te worden gerekend, slechts 75 ct voor een maaltijd!

Na een nacht in het klamme bed en een douche met muffe handdoeken stonden we op tijd op. We hadden een tuktuk geregeld die ons naar Lipton's seat zou brengen. In de tuktuk aten we de cakes op die we bij de bakker hadden gekocht, een prima ontbijt. Het was wel wat fris, en Timo's schoenen waren nog nat van de frisse duik gisteren, dus hij had mijn schoenen aan en ik ging op mijn slippers wandelen. Bovenaan bij Lipton's seat had je een prachtig uitzicht over de vallei, vol met theestruiken, op heuvels geplant. Hier en daar een huisje of dorpje. We begonnen aan de afdaling, het wolkendek hing laag, maar soms gaf het een mooie doorkijk. Over het asfalt liepen we naar beneden. Soms sneden we een stuk af door midden door de theeplanten te lopen. Volgens de Lonely planet reisgids zouden er volop theepluksters op dit uur bezig zijn. Ik weet niet waar, maar niet daar! Halverwege kwamen we Bernie en Londonman Simon tegen. Ze waren een uur vroeger weggegaan, maar we liepen een stuk sneller. Op het einde kwamen we toch nog de theepluksters tegen. Mooie geklede dames met een zware tas op hun hoofd waar de blaadjes thee in werden gedaan.
Bij de dambutenne theefabriek namen we een rondleiding. De geur die daar hing is er een om te onthouden, verse thee! De fabriek was interessant, alleen jammer dat je geen foto's mocht maken.

De tuktuk had het goed begrepen en stond ons keurig op te wachten. Hij bracht ons weer terug bij de guesthouse. Onze spullen waren er nog, maar Timo's schoenen nog niet droog. We zagen tot onze schrik en verbazing dat de gebruikte handdoeken gewoon te drogen hingen, vandaar de muffe lucht. Ook het klamme bed was niet verschoond, maar opgemaakt. Ik hoop dat de gasten na ons er niet te lang verbleven. Echt zo vies!

We pakten onze spullen en liepen naar het treinstation. Hier moesten we even wachten tot de trein kwam en al snel vonden we een plaatsje bij het raam. Sommige mensen wilden wel wisselen zodat we naast elkaar konden zitten. De trein reed door prachtige theeplantages, bossen en dorpen. De ramen stonden wagenwijd open dus konden we volop genieten.

Nuware Eliya 7 maart

In Nanu oya moesten we de trein uit. De bus bracht ons bij het plekje waar we wilden zijn: Nuwara eliya. Het weer begon langzaam om te slaan en omdat het toch lastig zoeken is naar accommodatie in een wat grotere plaats besloten we dat Timo bij een restaurant bleef zitten en ik ging zoeken. Dat duurde even. Bij de eerste paar hotels was de prijs te hoog. Ik werd daarna aangesproken door een man waarvan een vriend een guesthouse had. Die bracht mij daar, maar het bleek ver van alle actie te zijn. Toen ik terug wilde had de beste man nog tal van andere kaartjes van andere guesthouses. Oftewel: commissie. Hier had ik geen zin in. HIj zette me uiteindelijk in de stromende regen af bij de main road. Hier zette ik mijn zoektocht voort. Bij een veel te duur hotel werd er een man die er werkte bij geroepen. Hij had thuis nog wel een homestay. Ik stapte uiteindelijk bij hem in de auto, leek me wel vertrouwd van zo'n hotel. Maar ook deze kamer was niet veel soeps. Ik besloot er maar 1 nacht van te maken, want ik was zeker al een uur weg, Timo zou weleens ongerust kunnen zijn. Gelukkig wilde de man mij wel brengen met de auto om onze spullen te halen.
De man was wel heel vriendelijk, hij regelde uiteindelijk een goedkope tuktuk om naar Horton plains te gaan. Inmiddels regende het flink door, met een geleende paraplu gingen we toch maar het plekje bekijken. Wat troep winkeltjes, maar ook veel kappers. Timo besloot een knipbeurt nodig te hebben. De man die op dat moment geknipt werd werd zonder pardon op de wachtbank gezet. Timo's haren werden sri lanka style geknipt en daarbij kon een sri lanka style baard niet ontbreken. Vakkundig scheerde hij een strakke baardvorm langs de kaaklijn. Leuk gedaan!
Met wat snacks vulden we onze magen, genoeg voor vandaag, morgen vroeg dag.

Buzz, Buzz.... Watiszdat?? Alweer zo vroeg de wekker? Ja hoor, 4.45 uur. Wat een tijd! Het ontbijt in de guesthouse was lekker. Toast met een ei. Ik had best al wel trek op dit uur van de dag. We hadden ons vergist in de tuktuk. Beste man, goede chauffeur, maar koud! Die dingen zijn open aan de zijkanten en het is koud! We hadden ons niet al te dik aangekleed, omdat we een fikse wandeling gingen maken. Bij de entree die we met 1.5 uur bereikte moesten we een forse entreeprijs betalen. Altijd fijn dat de lokale mensen een fractie van de prijs betalen, zouden ze hier bij de efteling en madam tousaud ook moeten doen!
De toilet was wel leuk, er miste een muur waardoor je zo het park in keek. Ook zagen we al snel wollig herten rustig grazen.

De wandeling was 9km best een eind. We zette er flink de pas in. Het park draait een beetje om World's end een prachtig uitzicht van stijle kliffen. Maar hier blijkt nogal vroeg de wolkendek te komen. Hup lopen dus! De wandeling liep door bossen en een droge rivierbedding. Met eerst uitzichtpunt Mini end wat al prachtig was, daarna kwam World's end. Mooi! Je kon al niet superver meer kijken, maar je zag nog duidelijk de diepte/hoogte van dit punt.
Daarna was er nog een kleine klim naar een waterval, ook mooi.
Op de terugweg in de tuktuk zagen we nog apen. Die kwamen dreigend dichtbij toen we even stopten voor een foto. Hun ogen spraken: Nootjes of ik pak iets uit je tas! vlug zijn we maar weer verder gereden.
Onze volgende bestemming voor die dag was Kitulgala, zo'n 80 km verderop. De man van de tuktuk zag daar wel brood in en bood ons voor een zeer schappelijke prijs de rit aan. Maar dat leek ons wel erg ver, we schatte het op 3.5 uur, lang in een tuktuk! De bus dus!
Nadat hij ons had afgezet bij het busstation zochten we de bus naar Hatton om over te stappen.

Kitulgala 8 maart

De bus was snel gevonden, maar hij zat aardig vol. Tot nu toe hadden we ook alleen maar grote bussen gehad waar een plaats was voor bagage. In deze bus was dat niet. Bij navraag moest je extra betalen. De man stuurde een jongen weg die al een plekje had gevonden, die moest een bank naar voren schuiven. Daar konden wij zitten met naast ons de tassen. We zaten wel een beetje opgevouwen, maar het ging wel. De rit duurde zo'n 1.5 uur, weer door theeplantages over heuvels en door dalen. Vooral de chauffeur zag daar de lol wel van in, zo snel mogelijk door de haarspeldbochten, laat die toeristen zien wat je kunt. Al snel was ik misselijk, maar dat hoort erbij.
Uiteindelijk in hatton aangekomen op zoek naar de juist bus. Dat bleek een express bus te zijn richting Colombo. We konden het niet helemaal eens worden over de prijs. Het meisje wat al in de bus zat zei dat de volledig eroute 300 wat, maar wij moesten 200 betalen voor nog geen derde van de rit. Uiteindelijk gaat het maar over een paar euro, dus al snel toegegeven. De bus vertrok toen hij vol genoeg was, oftewel, onderweg nog een paar keer stoppen en hard de eindbestemming roepen om maar meer klanten te lokken.
We dachten er zo'n 1.5 uur over te doen, maar blijkbaar was de jongeman alweer vergeten waar we heen wilden. Ik had al verschillende accommodaties voorbij zien komen die in dat plaatsje lagen. Uiteindelijk zijn we maar uitgestapt. Geen idee waar we ons precies bevonden. We hadden voor de volgende dag een reservering, maar doordat we dat ongelukje met de camera hadden gehad en we hadden besloten om een nieuwe camera te gaan kopen in Negombo hadden we besloten om eerder naar deze plaats te komen, 2 nachten te verblijven, maar inplaats van in de avond in de ochtend te vertrekken. Zo hadden we toch de leuke accommodatie en de activiteiten van deze streek.
Na een korte wandeling zagen we geen accommodatie. Dan maar een tuktuk. Timo had inmiddels bedacht dat we naar de dure gereserveerde accommodatie zouden gaan, en proberen een goedkope kamer te bemachtigen.
De jongedame bij Rafters retreat herkende me van de reservering, en na een korte onderhandeling kregen we de gereserveerde kamer voor veel minder geld, als we dan wel 2 nachten bleven. Prima deal!
De kamer bleek een super leuk huisje te zijn aan de rivier. Het was aan 1 kant open zodat je vol kon genieten van het uitzicht en de natuur.
We besloten de natural spring jacuzzis te poberen. Zwemmen in de natuur! We hadden gezien dat de locals zeep meenamen en er een douchebeurt van maakten. Ons huisje had geen warm water, dus erg handig zo douchen. De rivier was heerlijk fris! En de stroming maakte het net als een bubbelbad.
Er bleken nog 2 nederlanders te verblijven, dus we hadden gezellige praat de hele avond.

Helaas konden we de volgende dag niet raften in verband met een staking. Jammer maar helaas. Het water bleek toch niet echt hoog genoeg te zijn om het spannend te maken.
Wel konden we na een heerlij ontbijt gaan moutainbiken naar een grot. Na een kilometer gefiest te hebben en het een beetje bergopwaarts werd besloot ik dat dit niks voor mij was. De rit zou 8 km omhoog 8 km naar beneden gaan. Omhoog is een beetje teveel van het goede voor mij. Dus ik stond zo weer terug. Timo vond het wel leuk en de grot was ook interessant om te zien. Ik had me weer vermaakt in de rivier, de eigenaar Channa kwam vertellen wat de beste plek was voor een goede bubbelbad. Aardige man.

Als lunch hadden we soep besteld, heerlijk! Daarna werden we alweer geroepen voor de volgende activiteit. Jumping and sliding bij watervallen. Eerst moesten we een stuk met de auto, daarna nog een fikse wandeling door een bos. Gelukkig hadden we waterschoentjes aan. Eerst gingen we van een glijbaan, maar mijn broek was erg stroef. DAarna kwam de eerste sprong 3 meter hoog! Ogen dicht en gaan! Na een paar keer gesprongen te hebben de volgende: 4 meter! Pff dat is even slikken bovenaan! Maar hup daar gingen we weer! Ook van deze rots hebben we een paar keer gesprongen. Nadat we van een paar kleine glijbanen zijn gegaan konden we ons douchen bij een soort hole waar een waterval een natuurlijk douche vormde. De gids had zeepjes meegenomen zodat we lekker konden soppen. Geweldig! Terug moesten we weer een eind lopen en met de auto. Een hele leuke tour!

Voor het eten hadden we curry besteld. Nadat je kort in dit land bent weet je dat je dan eten voor een weeshuis krijg. Heel veel schaaltjes met groente, vlees, vis, allemaal in een lekkere saus. Geserveerd met pampadam (kroepoek) en rijst. Het smaakte geweldig!
Timo ging nog even uitbuiken en maakte gebruik van het internet in het restaurant. Ik liep even terug naar het huisje. Maar toen ik de deur wilde openmaken schrok ik me rot! Een slang! Snel rende ik terug om Timo te roepen. Die liep wel mee maar bleef op een zeer veilige afstand. Een medewerker heeft hem uiteindelijk weggejaagd. Maar jullie snappen wel dat we die avond wel 3 keer onder ons bed hebben gekeken of er geen slang lag!

We werde weer heerlijk ontspannen gewekt door de geluiden van de natuur. We hadden besloten om een chauffeur te huren, een flinke prijs, maar sneller en makkelijker. De rit duurde zo'n 2.5 uur. De zus van de eigenaar reed mee. Ze woonde niet in Sri lanka, maar was wel op vakantie bij haar broer. De chauffeur sprak geen engels, dus zij verzorgde de praatjes. Aardige vrouw, net als haar broer gezellige familie. De chauffeur reed best door, maar daar werden we misselijk van. Onderweg stopten we even om het te laten zakken. In Negombo hadden we een plaats gezocht, niet om te slapen maar om even te douchen en onze spullen kwijt te kunnen. In de avond was alweer de vlucht. De accommodatie was niet te vinden, dus dat duurde even. Maar uiteindelijk zagen we hem toch liggen. Nadat we een deal hadden gemaakt voor de kamer pakte we de tuktuk naar de winkel. De winkel zag er heel vertrouwd uit, maar ze hadden maar 1 model in onze keuze. Dit was net het duurdere model. We besloten even bij een nabijgelegen supermarkt te kijken zodat we even konden overleggen. In Nederland zouden we namelijk niet voor het duurder model gaan, maar geen foto's was toch eigenlijk ook geen optie. Al dagenlang ergerde we ons aan de goedkope onderwater panasonic camera die we extra bij ons hadden. Zo besloten we dus: Malediven zijn duur, dus zonde dat we daar geen foto's naar onze zin kunnen maken. Terug naar de winkel en kopen maar! Blij met een nieuwe spiegelreflex liepen we de winkel uit.
Bij de accommodatie die aan het strand lag hebben we de camera getest. Het strand stelde niet zoveel voor, vies en er lagen weinig toeristen te zonnen. Wel hebben we nog snel een lekker maaltijd meegepakt bij een leuk restaurant.
Uiteindelijk zaten we om half 9 in het vliegtuig naar de Malediven!

Wat vonden we ervan na de reis?

Positief:
De mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Niet alle mensen spreken Engels, maar toch proberen ze je in de juiste richting te sturen. Het eten is heel erg lekker, curries, vis, roti's alles met smaak opgegeten.
Het land is niet zo groot, maar je kunt veel diversiteit zien qua natuur. Zo heb je theeplantages, hoogland, strand en gewone bossen en meren. Op veel plekken zie je boedha beelden en stuppa's. Ook zie je net als in India veel koeien, die ook hier heilig zijn.
Met veel plezier denken we terug aan Rafters retreat. Een ecologisch accommodatie, welke wat duur was in verhouding met het land. Maar toch waren er leuke activeiten en de huisjes waren erg leuk, midden in de natuur.

Negatief:
ondanks dat het land niet zo groot is, zijn de afstanden qua tijd wel lang. Je moet daarbij rekening houden dat je over 25 kilometer ongeveer een uur rijd. Zeker in de bergen.
Ali's guesthouse staat onderaan ons lijstje. Het zou perfect kunnen zijn, maar handdoeken meerdere malen door verschillende gasten gebruiken en ook lakens langdurig niet verschonen is zelfs voor backpackers als ons not done! Shame on you!