Syrie 2010

Alert!Helaas is er sinds Februari 2011 een (burger)oorlog aan de gang in Syrië. Het begon met grote demonstraties en eindigde in een ingewikkeld gevecht over de machtspositie van het land tussen verschillende groepen.
Tot op heden is het land helaas niet meer veilig om te bezoeken als toerist. Mijn gedachten zijn bij alle mensen die ik in dit land heb ontmoet.

Een reis voor 3 weken door de landen Syrië, Libanon, Jordanië en Israel. Een keuze waar ik geen moment spijt van heb en waar ik veel herinneringen aan heb. Ik heb er vrienden gemaakt, vrienden verloren. De foto's van dit land zijn erg bijzonder voor mij. De meeste steden en bezienswaardigheden bestaan niet meer. De huizen van mensen zijn verwoest, het leven is geen leven meer, maar overleven. Mijn hart is bij hun!

Aleppo 7 oktober

Waar ga je nu weer heen?! Het is 2010 en mijn oog was gevallen op Syrië in combinatie met Jordanië en Israel. Wat ik toen nog niet wist, is dat slechts enkele maanden later een grote oorlag zou uitbreken. Die tot op heden nog niet is opgelost.
Toch was ik er toen van overtuigd dat dit land een goede vakantiebestemming zou zijn. Zonder al te veel zorgen stapte ik dan ook in het vliegtuig, op naar avontuur.

Na een korte tussenstop landen we uiteindelijk midden in de nacht in Aleppo. Gelukkig is het op het vliegveld rustig zodat we snel onze visums hebben geregeld. Een taxi brengt ons naar ons hotel. Maar helaas, bij aankomst blijkt onze kamer al weg te zijn. Gelukkig zit er om de hoek een ander hotel, waar we wel kunnen slapen. We worden vriendelijk verwelkomd. Midden in de nacht krijgen we van de enige man in het hotel die engels spreekt nootjes en een alcoholisch drankje.
De volgende ochtend gaan we toch even kijken of het hotel wel netjes genoeg is. Het geboekte hotel blijkt minder charme en is minder schoon. Een geluk bij een ongeluk dus.
Maar helaas, deze dag regent het ook nog. Toch willen we de geplande activiteiten doen. Op naar de citadel, de oude stad Aleppo. Het was nog best intact gebleven, maar door de regen konden we minder genieten. Deze dag was het vrijdag, de gebedsdag. Dus tussen 12 en 2 klonken door de hele stads gebedsoproepen. Boven op de citadel was dat een machtig gehoor. Allerlei stemmen door elkaar, best een herrie.
Na de citadel bekeken we een moskee. Helaas was de souk deze dag ook dicht, dus die moesten we de volgende dag maar bekijken.
Om toch onze dag vol te maken gaan we naar een hammam. We moesten ons uitkleden tot de onderbroeken. Daarna liep de vrouw even weg. Staan we dan in onze blote tieten met onze goeie gedrag… De vrouw schuurt en schrobt ons toch onze velletjes rood zien. We krijgen een korte massage en we worden goed ingezeept. Hoewel we beide al in verschillende landen naar aan hammam zijn geweest is ook deze weer anders.
Allepo is vrij constervatief. Vele vrouwen lopen in burka’s of volledig gesluierd. We vallen dus behoorlijk op.

De dag erna gaan we naar St. Simeon’s church. Ja een kerk, maar dan een hele oude, wat nu alleen nog een ruïne is. De taxi bracht ons er vlot. Wat een uitzicht! Ook de ruïne is de moeite waard. Gelukkig is het weer opgeknapt zodat we lekker kunnen genieten.
Na het bezoek zijn we meteen de souk in gedoken. Deze ziet er nog authentiek uit. Kleine stalletjes en winkeltjes. Met kruiden, snoepgoed, kleding en veel meer. De snoepjes zijn heerlijk.
De winkels buiten de souk verkopen luxe gala kleding. Naast de gala kleding hangen sexy lingerie. De volledig geklede vrouwen lopen er vrolijk tussen te graaien.

’s Avonds kregen we eten gemaakt door de Engels sprekende man Ammar. Een heerlijke salade, aardappels en aubergine. Verrukkelijk! Samen eten we de maaltijd met zijn 2 zoontjes. Schattige kindjes.

Palmyra 10 oktober

Met nog 2 andere Nederlanders, Michiel en Brit, konden we een taxi huren om ons naar Palmyra te brengen. Zo konden we onderweg nog stoppen bij bezienswaardigheden.
De eerste stop is een Death city. Dit was vroeger een dorp, maar nu helemaal verlaten en vervallen. Het leek wel of we alleen op de wereld waren, zo rustige en stil wandelend tussen de oude stenen. Bij het restaurant wat er bij was kregen we honing te proeven onder Welcome in Syria. Heerlijk!
In Hama hadden we een korte stop om de waterratten te zien draaien. Het maakte een enorme herrie, en het leek net of ze zo uit elkaar konden vallen, maar toch werkten ze nog.
Onderweg hadden we de grootste lol met de chauffeur. Of hij het woord ‘friends’nu wel of niet begrepen heeft weet ik nog steeds niet, maar grappig was het wel toen we het probeerden uit te leggen.
Crack de chevaliers was een oud kasteel waar een kleine eeuw geleden nog mensen woonden. Het is echt enorm groot. Het ligt boven op een berg, wat een geweldig uitzicht geeft. We hebben lekker de tijd genomen om elke hoekje te bekijken.
Onderweg moest ik naar de wc. We waren net gestopt om te tanken. Ik moest maar boven gaan, want beneden waren ze aan het verbouwen. Nou goed, ik naar boven. Maar daar was een jongen aan het verven. Toen ik vroeg of de wc mocht gebruiken knikte hij. Ik naar binnen, klauwen onder de verf. Wil ik net lekker gaan plassen keihard kloppen op de deur, want deze wc deed het niet. Toch maar die van beneden gebruikt.
Als laatste hadden we nog een korte stop op een snelweg welke nog niet in gebruik is. Daar konden we leuke foto’s maken.
Met Michiel en Brit spraken we af om de volgende dag samen te reizen naar Damascus.

Palmyra 11 oktober

Ik was lekker vroeg wakker en dacht al even naar de archeologische site van Palmyra te gaan voor een mooie zonsopgang. Helaas gooit regen weer roet in het eten. Een zonsopgang konden we wel vergeten. Verder slapen dus. Om een uur of 8, een meer schappelijke tijd staan we dan toch maar op. Het ziet er nog steeds troosteloos uit, maar we willen het toch zien. Zodra we buiten de deur stappen is het dan ook gelukkig droog. Het waterige zonnetje probeert tussen de wolken door te komen. Een geluk voor ons want dat geeft echt mooi licht.
Het is echt een mooie site, veel colones en nog wat bogen waarvan de versieringen vrij goed bewaard zijn gebleven. Voor de tempel van Bel moet je betalen, maar het is dan ook wel de moeite waard om deze te bekijken. Jammer genoeg hebben ze net een paar kuddes groepstoeristen los gelaten, dus is het wel wat druk om rond te kijken. De meeste blijven vrij vooraan, zodat we achteraan toch het gevoel hebben alleen te zijn.

Damascus en Maloula

Om 11 uur zouden we met de bus gaan. Maar de man van het hotel had de kaartjes niet geregeld. Michiel en Brit wilden daarom liever met de taxi, zodat ze zeker op tijd zouden zijn in Damascus. Maar wij wilden liever met de bus, omdat dit best veel geld scheelden.
Uiteindelijk zijn wij met de bus gegaan en hun met een taxi. De bushalte was niet echt duidelijk. Op verschillende plaatsen hadden ze een plaats waar de bus komt. De taxi vroeg steeds of er bij deze halte een bus naar Damascus kwam. Uiteindelijk vertrok er 1 binnen een half uur. Dat was fijn. Na een busrit van ongeveer 3 uur zijn we nog lekker vroeg in Damascus. De budget accommodatie is schaars in Damascus. Uiteindelijk vinden we nog een plaats op een slaapzaal.

Damascus is een vieze en drukke stad. Ook hier is er een souk. Deze is modern en niet zo authentiek als die in Aleppo. Toch is het leuk om daar rond te lopen. Het grootste gedeelte verkopen ze kleding. Ga je wat meer naar de zijstraten verkopen ze kruiden en snoepgoed. Bij een ijskraampje kopen we een ijsje met verse pistachenoten. Heerlijk!
’s Avonds hebben we moeite met het zoeken van een leuk restaurantje. Uiteindelijk eentje gevonden naar ons zin. Het menu is niet denderend. We nemen een keuzemenu met pasta en soep. Wanneer we deze op hebben willen betalen. De man van het restaurant: Stop. Sit. 5 minutes. Bleek dat hij als extra nog een toetje aan het maken was. Chocoladecake met bananensaus. Echt lekker! En wel heel aardig. Damascus/Maloula 12 oktober

Lopen gingen we naar de microbusstation om de bus naar Maloula te nemen. Een klein plaatsje in de buurt. Onderweg komen we Dario tegen. Een Italiaanse man die alleen reist. Met hem brengen we de dag door. Het busstation is grappig. Bij elke bus vragen we de naar de juiste bus, en hun wijzen in de richting waar hij zou moeten zijn. Uiteindelijk hebben we hem gevonden.
Een kort ritje van 1 uur brengt ons bij de juiste plek. Heerlij rustig is het daar, mooie uitzicht op het plaatsje wat tegen de berg aan ligt. We hebben het klooster bekeken, en langs het klooster was een soort kloof waar je doorheen kon lopen. We dachten dat er een mooi uitzicht boven aan de berg zou zijn, maar dat viel tegen. Vlak bij het klooster was het uitzicht beter. Dus we lopen het dorpje in en lopen in wat steegjes. Was wel even leuk om te zien.

De reis zet zit voort in Libanon. Lees verder bij Libanon 2010.

Wat vond ik van Syrie na thuiskomst?
Positief:

- Het makkelijke reizen. In de steden taxi's genoeg voor weinig geld. De bussen zijn ook prima.
- Ik heb heerlijk gegeten!
- Er is onwijs veel te zien, meer dan je kunt bedenken.
- de mensen zijn vriendelijk.

Negatief:
- De natuur onderweg is minder mooi, droog met veel rotsen.
- Je wordt echt veel aangestaard.
- Toerisme is nog niet ver ontwikkeld, daardoor zijn er weinig (budget) hotels. Zeker in Damascus.

Helaas is het op dit moment niet veilig om Syrië te bezoeken. Het land is in oorlog.