Thailand 2012

Als afsluiter van de geweldige reis naar Myanmar vertrek ik nog een paar dagen naar het zuiden van Thailand om te relaxen. Tussendoor bezoek ik nog Kanchanaburi en uiteraard Bangkok. Een stad om niet te missen!

Kanchanaburi en Bangkok 27 november

In de vroege morgen namen we het vliegtuig van Yangon naar Bangkok. We kwamen op tijd aan waardoor we nog een bus konden nemen naar onze volgende bestemming. We lieten ons door een taxichauffeur afzetten bij het zuiderlijke busstation. Helaas was zijn engels niet zo goed en vond hij het wel prima, dus werden we bij het noorderlijke busstation afgezet. We vonden de rit al zo kort. Maar gelukkig ging er al snel een minibus, dus geen probleem. De rit duurde rui 2 uur, wat ook een redelijk saaie rit was. Al snel dommelde ik in.
In Kanchanaburi namen we een taxi naar een hotel. Helaas waren de goedkope kamers al weg dus op naar de volgende. Hier hadden ze een goedkope kamer, met zwembad. Onze kamer was op een bamboe vlot. We dachten dat dat niet lekker zou slapen, maar gelukkig viel dat mee. Van al het reizen werden we moe, dus we doken de rest van de middag in het zwembad.
's avonds namen we de tijd om lekker te eten en wat te drinken bij een barretje. Gezellige life muziek. Helaas zitten er veel oudere mannen met vrij jongen thaise dames, maar dat lijkt zo in heel Kanchanaburi te zijn.

Voor de volgende dag regelen we een open jeep (songtaew) naar watervallen en voor een olifantenrit. We wilden zo vroeg mogelijk vertrekken niet alleen om de drukte voor te zijn, maar ook omdat we de volgende dag op tijd in Bangkok willen zijn voor Loy Krathong. Om 7 uur moesten we paraat staan.
We hebben nu geen ontbijt er meer bij dus moesten we zelf iets regelen. Gelukkig is daar de 7/11 die altijd open is, dus smakeloze broodjes zijn zo gehaald. Bij het wakker worden regende het pijpenstelen, en het zag er niet naar uit dat het zou gaan stoppen. Aangezien onze jeep overal open is, zag het er niet rooskleurig uit. We kregen een paraplu mee, en de chauffeur had wat zeiltjes gespannen zodat we toch redelijk droog zaten. Een rit van een klein uur bracht ons bij de olifanten. We zagen er al gelijk een hoop lopen met hun mahout (trainers) maar we moesten even geduld hebben. Nadat de olifant was gewassen mochten we in het bakje gaan zitten. Hoe vaker ik een ritje heb gemaakt, hoe zieliger ik dit vind. Helaas kun je bijna nergens zonder bakje rijden. En toch zijn deze beesten zo speciaal dat ik het steeds weer niet laten kan. Als snel schommelde we gezellig heen en weer op de rug. De regen was gestopt, maar het zag er nog dreigend uit. Na een stukje gereden te hebben mochten we in de nek zitten. Anton moest even wennen, want echt houvast heb je niet, maar al snel had hij het ook door. De mahout maakte volop foto's wat leuk is voor later. Ook ik ging nog even in de nek, wat ik altijd leuk vind. Je voelt de kracht, maar ook de voorzichtigheid van dit machtige dier.
Na de rit konden we een mandje bananen kopen die we de olifant mochten voeren.
(Nu heb ik spijt dat ik dit heb gedaan. Toen was ik me niet bewust dat de olifanten een intense training, wat meer weg heeft van een martelgang, moesten ondergaan. Ik zou dan ook afraden om hieraan mee te doen. Zoek een goede olifanten centrum op, waar je niet in een bakje zit. Dit scheelt voor de olifanten al een heleboel ellende!)

Daarna was het tijd voor de Erawan watervallen. Hier waren al genoeg toeristen te zien. Er zijn 7 levels die je allemaal kunt bezoeken. We hebben het tot de 6e gered, daarna was het te glad en moeilijk lopen op slippers. De vele kleine en watervallen komen in kleine meertjes of plassen. Bij de meeste kun je zwemmen. Echt heel warm was het niet en regen drupte ook nog steeds, maar toch had ik zin om te zwemmen. Al snel zaten er kleine visjes aan mijn dode huid te knabbelen. Dit kietelde heel erg! Daarna liepen we naar een ander level waar een grote waterval was. Hier kon je als je voorzichtig deed op de rotsen achter de waterval klimmen. De mannen die er stonden hielpen mij. En na een lekkere frisse douche sprong in weer terug in het water. Erg leuk om te doen! Helaas was het tijd om terug te gaan.
Bij aankomst in Kanchanaburi werden we enthousiast begroet door de vrouw bij het reisburo. We wilden zo snel mogelijk naar Bangkok dus de eerste bus geboekt. Deze zou al snel komen, maar zo snel wisten we niet. Zodra we het kaartje hadden gekocht kwam de bus al. Maar onze spullen stonden nog in het hotel. Een korte sprint later hadden we snel onze spullen gepakt en namen we plaats in de bus.

Weer een rit van 2,5 uur en we stonden bij Khao san road. Marijn, een vriend van mij stond ons al op te wachten. We dropten snel onze spullen en we namen de bus en skaitrain naar Lumpini park. Deze avond was het Loy krathong, een belangrijk festival. Dit wordt gevierd door lichtjes los te laten op water. Er was ons verteld dat dit al vroeg in de avond begon. Maar helaas was er nog niet veel te zien. Mondjesmaat kwamen mensen hun prachtig versierde bloembakjes te water laten. Na een paar uur waren we het wel een beetje zat. Ook moesten we de volgende morgen zeer vroeg uit bed om een vliegtuig te halen. Zo namen we snel een taxi naar ons hotel.

Ko Bulon Leh 29 november

Vaag hoorde ik in de verte Nederlanders zingen. WC experience? Hier in Thailand? Pff laat ze alsjeblieft hun kop houden. Tot ik vaag bestefte dat het een uur of half vier moest zijn en het mijn eigen wekker was. Aangezien het gezang een onderdeel was van mijn droom hadden we ons al 10 minuten verslapen. Snel pakten we onze spullen en wachtten we op de minibus die ons naar het vliegveld bracht. Om een uur of 8 landde we veilig in Hat Yai. Op het vliegveld regelde we vervoer naar Pakbara pier. Dit was wel wat duurder, maar zo hoefden we niet de stad in. De bus maakte nog een rondje door Hat Yai om mensen op te pikken, maar rond een uur of 11 kwamen we aan bij de pier. Ons kaartje voor de boot hadden we al, maar echt duidelijk was het niet. We moesten in elk geval nog een paar uur wachten tot onze boot naar Ko Bulon Leh zou vertrekken. Deze tijd vulde zicht met eten en drinken en stomweg wachten.

Uiteindelijk konden we naar de pier waar we op de speedboot stapte. Driekwartier later stapten we op het strand bij Bulon resort. Hier hadden ze nog wel plek, maar alleen een groot bed. Graag wilden we 2 losse bedden. We liepen verschillende accomodaties af, maar hoe verder we het eiland opliepen, een hutje met 2 bedden hadden ze niet. We besloten om naar nog een duur resort te gaan, Pandsan resort. En ja, ze hadden een huisje met 2 losse bedden. Een vlugge rekensom leerde ons dat we of 2 losse huisje bij een andere moesten nemen, of hier, maar hier hadden we een ontbijt erbij. We hadden dus snel besloten.
Vlug kleedde we ons om om naar het strand te gaan. Het was laag water, waardoor zwemmen lastig werd. Scherp koraal en stenen maakten het lastig. Het strand was prachtig, wuivende palmen en wit zacht zand. Doordat het laag water is kunnen we helemaal over het strand van Bulon resort lopen, een kleine 20 minuten. Zoekend naar mooie schelpen is dit een mooie wandeling. We genieten verder van het strand en water.
's Avonds willen we wat eten. Er zijn doordat het eiland niet zo groot is niet zoveel opties. Bij de hotels kunnen we wel eten, we besluiten bij Marina resort te eten. Hier zitten wat mensen.
We komen al snel tot de conclusie dat het hier echt rustig is. Op zich wel fijn, maar dat kan ook snel saai worden.

Ko Lipe 30 november

De volgende ochtend gaan we lekker zwemmen. We besluiten dat het een mooi eiland is, maar dat er te weinig vertier is. Omdat de boot naar Ko Lipe pas om 1 uur gaat kunnen we nog een hele tijd genieten van het strand en de zee, dus besluiten we dat we naar Ko Lipe vertrekken. We zwemmen, maken een lange strandwandeling.
Om 12.30 uur werden we verwacht bij de receptie. Daar moeten we even wachten op een longtailbootje die ons naar de speedboot brengt. Dit duurt nog wel eventjes, terwijl we in de hete zon zitten te wachten. Gelukkig komt hij wel opdagen en moeten we nog 1,5 uur varen naar Ko lipe.

Ko Lipe is niet zo'n groot eiland. Het heeft meerdere stranden, Pataya strand is het hoofdstrand, hier is veel accomodatie, maar ook veel restaurants en barretjes. Een wandeling van 15 minuten over walkingstreet brengt je bij Sunrise beach. Hier is ook genoeg accommodatie, maar het is hier rustiger. Een andere korte wandeling brengt je bij Sunset beach. Hier is maar 1 accommodatie.
We besluiten voor Sunrise beach te gaan. Bij de eerste guesthouse blijkt dat hier ook weinig te vinden is met 2 losse bedden. Anton wacht in een restaurant terwijl ik overal navraag doe. Er is genoeg te vinden, mooi en minder mooi of zelfs smerig, maar een kamer met 2 bedden is er niet. Uiteindelijk besluit ik toch maar op walkingstreet te kijken. Het zal hier wel meer herrie zijn, maar dat zien we dan wel weer. Bij de eerste is het veel te duur, maar de twee is het raak! Schoon en 2 losse bedden. Voor airco moeten we 2x zoveel betalen dus dat laten we maar zitten. Enthousiast haal ik Anton op en kunnen we eindelijk van het strand gaan genieten. Al met al heb ik 1,5 uur lopen zoeken. Zonde want als iedereen gewoon ook 2 losse bedden aanbied hadden we allang wat gevonden.
Helaas blijk ik tijdens het zoeken heel erg verbrandt te zijn op mijn schouders. Tja, vergeten te smeren. ook zijn we gebeten door zandvlooien, vervelend. Het strand is in elk geval mooi, langstrekt, maar wel met veel longtailboten.

De volgende dag huren we een snorkel voor 50 baht. We besluiten bij Sunrise beach naar een naburig eilandje te zwemmen. Het leek niet zo ver, maar de stroming maakt het zwemmen toch best pittig. We zien mooie vissen in veel kleuren, maar koraal is een beetje dood, of bedekt met een laagje fijn zand. Bij het eiland staat een flinke stroming en omdat ik van een man de tip krijg om bij bepaalde rotsen te zwemmen, daar zitten neme vissen. Dus daar zwem ik heen. Tussen de annemonen zie ik de wit/oranje visjes zwemmen. Ook zitten er vele andere scholen vissen. Na een half uur heb ik het wel gezien en ga ik lekker zonnen. Anton kan er geen genoeg van krijgen en blijft lekker snorkelen. Later gaan we nog op andere plaatsen snorkelen. Daar lijkt het allemaal wel op elkaar.

Op walkingstreet zitten heel veel restaurants. Maar wanneer we willen gaan eten begint het te gieten. We wachten tot het droog wordt, maar dat duurt een hele tijd. Gelukkig wordt het uiteindelijk wel weer droog. We vinden leuke restaurants waar we heerlijk eten.

De komende dagen vullen we met zwemmen, snorkelen en zonnen. Natuurlijk gaan we af en toe lekker eten halen en fruitshakes drinken. Op het moment dat we er waren was het eiland nog vrij rustig. We blijken net in het voorseizoen te zitten, na 2 weken schijnt het feest los te barsten. We hebben geen last van muziek of andere herrie, terwijl we bij een drukke bar slapen. Maar het blijkt dus later wel erg te zijn.

We nemen nog een longtailboot naar Ko Adang. Het lijkt dichtbij maar toch moeten we even varen. We wilden eerst een hike gaan doen. Helaas was dit niet te doen, aangezien we allebei op slippers lopen. Een kort stukje op het pad wijst al uit dat het pad eigenlijk nergens te zien is. Gladde stenen en takken maken het niet makkelijk. Nee, dat wordt snorkelen. Ook hier is de stroming heel sterk. Ik heb daardoor geen zin om te gaan, maar Anton vond het mooi. Bij het strand staan veel naaldbomen. Hierin zaten veel neushoornvogels. Verder is het erg rustig. Ik vind bij een strandwandeling mooie schelpen. Die gaan mee naar huis!

Helaas is het naar een paar dagen voorbij en moeten we weer terug om ons vliegtuig te halen. We hebben een late vlucht genomen zodat we langer op het strand kunnen blijven. Jammer genoeg blijkt dat we niet voldoende tijd te hebben om onze vlucht te halen als we een boot later nemen. Dus zijn we verplicht om de boot van 9.30 uur te halen.
We worden bij een grote peletonboot afgezet, hier is een verdeelpunt voor op de speedboot. Een korte rit van 1.5 uur brengt ons in Pakbara. Vanhier moeten we weer met de bus. We hebben nog zat tijd over in Hat yai en vragen ons af te zetten bij een kantoor, om onze tassen af te zetten. Zo kunnen we nog even de stad bekijken. In 2003 ben ik hier voor het laatst geweest, maar ik herken alleen nog maar de guesthouse waar ik heb geslapen. Verder is het volledig veranderd. We bekijken wat shoppingmalls, eten wat mc eten. Daarna is het wachten op de vlucht.

Bangkok 5 december

In Bangkok ontmoeten we Marijn weer. Maar niet voordat we ruim 1.5 uur in de file hebben gestaan. Het is vandaag 5 december en we hadden ons niet gerealiseerd dat het de dag van de koning is. Hij is jarig en dat wordt groots gevierd. Iedereen trekt er massaal op uit, allen in gele t-shirts. We schieten voor geen meter op. Links en rechts komen scooters ons voorbij, ook mensen te voet zijn veel sneller dan ons. Ik heb een redelijke orrientatie, maar ik kan niet inschatten hoe ver Khao san road is. Uiteindelijk was het niet zo ver meer. We gaan naar de guesthouse van Marijn. Hier droppen we onze spullen en lopen richting waar we wensbalonen zien. Dat blijkt eigenlijk heel dichtbij te zijn. Vlak voor het park worden er honderden opgelaten. Een heel mooi gezicht! Natuurlijk kunnen we niet achterblijven en kopen we ook wensbalonnen. Onderin wordt een blokje aangestoken. Deze geeft hitte welke in de balon gaat. Als er genoeg warme lucht in zit kun je hem loslaten. We genieten de rest van de avond van de balonnen.

De volgende dagen vullen zich met shoppen, shoppen en shoppen. We gaan naar het MBK shoppingcenter, Pratunam market, Platina shoppingmall en chatuchak market. Voor vrouwen vind ik er dit keer niet zoveel te koop, in elk geval niet mijn smaak. De chatuchak market vind ik erg leuk om te zien, maar Anton heeft het minder naar zijn zin. Nadat ik mijn gewilde sandalen heb gekocht gaan we weer verder winkelen in andere shoppingcentres.
helaas komt op 8 december alweer een einde aan deze mooie reis. We moeten weer naar huis! Wat ga ik mijn favourite stad missen!
Onze taxichauffeur vond dat we een laatste leuke herinnering moesten houden aan Bangkok. Terwijl we in de file staan zet hij een haloween masker op en pijlt de reacties van de mensen in de andere auto's. Dat geeft echt hilarische blikken! Met een glimlag op onze gezichten checken we in en wachten we geduldig tot ons vliegtuig weer naar Nederland vertrekt.

Negatief:
- er zijn nu al veel meer russen, die overal langsheen en overheen walsen. Rustig lopen bij Erawan watervallen is er niet bij, laat staan rustig zwemmen en een ander ook wat foto's gunnen zeker niet.
- de koers was ongunstig waardoor alles veel duurder was uitgevallen
- waar zijn de 2 enkele bedden?

Positief
- heerlijk om weer in Bangkok te zijn! ja het is een vieze stad, maar er is zoveel te zien!
- Ko lipe is nog net niet overspoeld door toeristen, maar er zijn genoeg restaurants om je te vermaken. De stranden zijn mooi met zacht wit zand.Kom, voor het te laat is!
- Erawan watervallen waren ondanks de vele mensen toch echt wel mooi!