Italie 2012

Lerici en Cinque terre 27 mei

Daar gaan we vanuit Faido naar Lerici. De tomtom is overmoedig en denkt dat we het in 4.5 uur kunnen halen. Dus lekker op het gemak rijden we de grens over. In Lerici rijden we wat rond op zoek naar accommodatie. We vinden een leuke camping direct aan het water. Laten we dat maar doen. We zetten de tent op en maken het ons gemakkelijk. Via een trap komen we bij de rotsen waarvan we kunnen springen zo de zee in! De duik is wel erg fris en ik waag me er dan ook niet aan. We kleden ons weer om en gaan naar het centrum. De dame van de camping zei dat we op 2 plaatsen de trap konden nemen, bij 2 hotels. We namen de dichtstbijzijnde. Maar helaas was de trap nergens te vinden. We moesten een muurtje overspringen om weer op een weg te komen. Zo vinden we een weg naar beneden.
Het eerste wat we deden is een heerlijke gelato (ijs) eten. Echt Italiaans ijs, verrukkelijk! Na een heerlijke wandeling na de boulevard en naar het kasteel is het tijd voor pizza.

We keken ook nog bij een strandje vlakbij. Maar helaas is dat erg vies van achtergelaten vuil, jammer!

Nadat de meeuwen eindelijk hadden besloten dat het tijd was om te slapen besloten de Duiters dat het tijd was voor bier en veel onzin gepraat. Dag nachtrust.
Na een beroerde nacht, (wie had ook alweer bedacht dat kamperen leuk was?) reden we naar Cinque Terre. We reden naar Riomagiore een van de 5 dorpjes in het nationale park. We konden de auto makkelijk kwijt en liepen rustig de straatjes van dit leuke dorpje door. Aan het einde is een lief klein haventje. Van hier liepen we naar Manarola via een eenvoudig wandelpad. De zeegezichten zijn prachtig met bloemen en helder blauw zeewater. In Manarola is het wat drukker, maar ook hier zijn leuke straatjes. We besluiten om de trein te nemen naar Vernazza. Normaal kun je ook een looppad nemen via Corniglia naar Vernazza, maar vorig jaar zijn er overstromingen geweest waardoor de wandelpaden gesloten waren. De trein dus. Kaartjes waren snel gekocht en de trein kwam ook al snel. Vernazza is ook een hele mooie plaats. Helaas heeft de overstromingen hier ook flinke schade toegebracht. Gelukkig zijn ze dit aan het herstellen, maar het was nu dan echt een rommeltje met bouwvakkers.
We besloten het laatste wandelpad naar Monterosso te lopen. We klommen eerst steil omhoog met prachtige uitzichten over het stadje. We moesten ongeveer 1,5 uur lopen om in Monterosso te komen. Gelukkig was het wat bewolkt zodat het lopen goed te doen was. Het pad is hier en daar erg smal, wat sommige mensen niet deerd en zich overal langswurmen in plaats van geduldig te wachten. Het pad komt langs wijngaarden en smalle stroompjes. Je ziet overal mooie bloemen. Ook zijn de rotsen echt heel stijl. De tocht is redelijk pittig, een aantal bergen omhooglopen maar zeker de moeite waard.
In Monterosso hebben we wel een ijsje verdient. Daarna nemen we weer de trein terug naar Riomaggiore. We moeten nog onze tent opbreken dus we moesten nog haasten om op tijd terug te zijn.

We rijden richting Pisa en Luca. De weg tussen deze 2 plaatsen heeft tal van overnachtingsmogelijk heden. We bekijken er twee en nemen natuurlijk de beste. Een prachtige villa met enkele kamers heeft een ruime tuin. Helaas ligt het langs de drukke weg, maar gelukkig blijkt dat met slapen niet ten nadele te zijn. Het grootste pluspunt is de gelateria die naast het hotel zit. Mmm toch maar nog een ijsje voor het slapen gaan.

Lucca en Pisa

We zitten heerlijk te ontbijten en te kletsen met een paar andere nederlanders wanneer het gebouw ineens wel erg begint te schudden en bewegen. Dat konden geen vrachtwagens meer zijn. Al snel kwam er een medewerker van het hotel naar boven, een aardbeving in het noorden van Italie. Later blijkt dat het een behoorlijke aardbeving te zijn de flinke schade heeft gebracht en zelfs doden!
Na deze heftige gebeurtenis gaan we met de auto naar Pisa. We kregen de tip om bij het stadion te parkeren. Van hier was het maar een paar minuten lopen naar, jawel, de scheve toren. Het is interessant om te zien wat je al vele malen op tv en internet hebt gezien. Maar toch is het wel leuk om de toren in het echt te zien. We bekijken de dom van binnen, lopen nog een rondje door het stadje. Maar we besluiten al snel dat er voor ons niet meer te zien valt.
Op naar Lucca dus.
Dit stadje heeft een oude stadsmuur. Daarbinnen is een groot gedeelte autovrij met gezellige smalle straatjes en typische italiaanse huizen. We hebben het ook meteen naar ons zin in het stadje. We bekijken de Piazza del anfiteatro, een rond plein met leuke terrasjes. Om toch een beetje sportief te doen beklommen we de toren Torre guinigi. Deze biedt niet alleen een prachtig uitzicht over Lucca, nee er groeien maar liefst 4 bomen op het dak van deze vriendelijke reus. Heerlijk in de schaduw genoten we van het uitzicht.
Weer slenterden we verder door de straatjes. We troffen een klein oud winkeltje met allemaal kruiden en specerijen en een ambachtelijke slager. Maar ook luxe kledingwinkels en souvenirshops. Ja Lucca zagen we wel zitten.

Florence 30 mei

Na een uitgebreid ontbijt reden we naar Florence, een stad vol verwachtingen. De eerste indruk van de stad was, ehm mag je daar wel parkeren op die kruising? En daar op de verdrijvingsvlak, is dat wel normaal? Oh ok bij het stoplicht is het ook geen probleem om je auto zo wat dwars over de weg te parkeren. En dan heb ik het nog niet eens over de rijstijlen van de gemiddelde italianen. Laten we zeggen dat dat geen heren in het verkeer zijn.
Over deze schok heen vonden we een klein hotelletje met gratis parkeervakken. Kijk, dat is fijn. De bus duurt maar 10 minuten tot het centrum en ontbijten kunnen we op de hoek. Snel namen we de bus naar het centrum. Kaartjes konden we kopen bij een kleine kiosk. We lopen de eerste kerk binnen die we zien. De Santa Maria Novelle. Ik kreeg bij binnenkomst een charmant kleedje aan. Ik had blote schouders en was mijn vest vergeten. De kerk was prachtig vanbinnen. Mooie beelden en beschilderingen.
We liepen langs kleine kerken en andere mooie gebouwen. Op een plein rustten we even wat uit. Al snel kwamen we uit bij de Duomo. Tja daar wilden we toch wel naar binnen. Dat werd aansluiten in een rij. We stonden bijna vooraan en ja hoor de man zei, closed for few minutes. Tja we gaan nu toch echt niet weg nu we bijna vooraan staan. Dat werd nog langer wachten. Nadat we ongeveer 20 minuten in de rij hadden gestaan mochten we doorlopen. Het voordeel was dat er nu bijna niemand voor ons liep en we ongestoord door de smalle trapgatten konden lopen. Het waren behoorlijk wat trappen. Al snel waren we bij de eerste rang. Hier zagen we de prachtige beschilderingen in de koepel. We konden nog een rang hoger. Nog meer trappen dus. Maar eerst gingen we naar het dak. Inmiddels kwamen we al mensen tegen die terug gingen, dus het was erg krap in de gangen en op de trappen. Het uitzicht was prachtig. Florence is een mooie stad. Ik was wel helemaal moe, dus moest eerst even rustten. Daarna gingen we naar de laatste rang. Hier zag je de schilderingen heel goed. Jammer dat het wat drukker was, stilstaan is geen optie dus echt genieten en goed kijken gaat bijna niet.
We liepen richting Ponte vechio, een bekende brug. Hier was het heel druk. Heel veel bijzonders is het niet, maar toch iets wat je gezien moet hebben.
We besloten te rusten in park Giardina di boboli. Het bleek dat we voor de entree moesten betalen. Voordat we naar binnen gingen besloten we voor onszelf wat we het waar vonden. Maar voordat we dit bedacht hadden kregen we kaartjes in ons handen gedrukt van mensen die een 3 daagse pas hadden. Konden we mooi gratis naar binnen! De tuin is prachtig onderhouden en heel rustig na de drukte van de vele toeristen in Florence. We hebben dan ook heerlijk op het gras liggen chillen en genieten van de stilte.
Van het hoteleigenaar kregen we de tip om te gaan eten bij restaurant Tito. Wat was het heerlijk eten. Maar vooral toetje Panna cotta was onvergetelijk lekker! Dat werd morgen een extra lunch inlassen bij dit restaurant.

Na een redelijke nachtrust en een ontbijtje op de hoek namen we voor de laatste keer de bus naar het centrum. We bekeken de kerk San Lorenzo maar vooral namen we en kijkje op de markt rond deze kerk. Een heerlijke drukte met allerlei koopwaar. We besloten nog wat typische Italiaanse producten mee te nemen, de blauwe Italië T-shirts. Ook gaan we nog even bij de Duomo kijken. Wat een apart gebouw is het toch.
Na de lunch met panna cotta gaan we richting Cesena. Hier gaan we onze vriend Dario bezoeken.
We besloten de mooie route te nemen door de bergen (SS67). We deden er dan wel ruim 3 uur over, maar dan wil je wel bij elke hoek en bocht stoppen voor een foto. Mooi groen bij het nationale park en af en toe een prachtig dorpje. Ook zien we regelmatig een klein riviertje langs de weg. Toen we een geschikte plek vonden waar we er dichtbij konden komen zijn we even gestopt. Ik wilde graag pootje baden, maar dat ga ik na minder dan een minuut al op. Het water was echt ijskoud! Toch was het lekker stil en rustig.
Na het bos veranderde het landschap naar heuvels begroeid met gras en waarop volop mooie italiaanse huizen staan. Het was echt een genot om hier doorheen te rijden.
uiteindelijk komen we aan bij Dario. We bekeken zijn leuk huisje waarna hij een heerlijke zelfgemaakte pasta voorschotelde. Daarna gingen we nog even naar de boulevard van Cesenatico. Ook een leuke kleine plaats. Uiteindelijk vielen we uitgeteld in slaap.

Cesena en San Marino 1 juni

Dario nam ons mee naar San leo, een mooi kasteel bovenop een hoge berg. Het kasteel was heerlijk rustig met weinig toeristen. Er was een klein oud dorpje aan de voet van de berg waar we de kerk bekeken en een prachtig uitzicht. Timo en ik bekeken ook het kasteel van binnen. Hier werden wat schilderijen getoond en er was een kamer vol met geweren en pistolen. Timo vond dit natuurlijk erg interessant.
Onderweg terug aten we een lokaal broodje met salami, de pandara. Dit is een plat dun brood gevuld met vleeswaren. Het smaakte dan ook prima!

We reden door naar San Marino. Een hele kleine eigen staat. Dario wist hier uitstekend de weg omdat hij hier vaak ging klimmen. Zo kwamen we via een leuk bosachtig paadje via de achterzijde het kasteel en burcht in. Het kasteel zelf hebben we van binnen niet bekeken, 1 kasteel leek ons wel voldoende op 1 dag. Maar ook de oude basilica en de oude huizen waren leuk om te bekijken.
’s Avonds hebben we weer en pasta gegeten, homemade by Dario.
Voor het parkeren moesten we eigenlijk betalen, maar volgens Dario was de boete voor niet betalen net zo duur. Maar omdat je zo de staat uit kon rijden werd er nooit gecontroleerd. Hij had zo al veel boetes omzeild.

Venetië 2 juni

We besloten weer verder te reizen en dat betekende dat we helaas afscheid moesten nemen van Dario. We reden naar Camping Fusina wat aan de kust ligt vlak voor Venetië. Vanaf hier kun je met de boot naar Venetië. Erg makkelijk dus. We besloten om een mobile home te nemen voor 2 personen. Dit was goedkoper dan een tent opzetten. De camping was keurig netjes, maar we waren meer geïnteresseerd in Venetië. We kochten de kaartjes voor de boot en maakten de korte oversteek. Het weer zag er niet zo goed uit met donkere wolken. Gelukkig klaarde het al snel op en konden we volop genieten van Venetië. Dat dachten een heleboel andere toeristen ook. We zagen al snel 3 cruiseschepen liggen. En natuurlijk de andere dagjes toeristen. Pff wat een drukte was het zeg. Zeker rond het San marcoplein was het heel erg druk. Overal stonden lange wachtrijen. Waar er geen wachtrijen waren was de entree duur. We besloten gewoon te genieten van de stad door rond te lopen en te verdwalen in de straatjes en kanalen. We liepen over kleine bruggetjes, zagen gondola’s passeren en genoten van de smalle straatjes. Al een eind buiten San marco is het lekker rustig met hier een daar een verdwaalde toerist. Zo was het prima vertoeven in deze stad.
Nadat we hier een middag hadden rondgelopen namen we de boot terug naar de camping. Hier kookten we ons eigen maaltje.