Vaccinaties Peru

De voorbereidingen waren begonnen! Enkele maanden voor mijn vertrek naar Peru had ik meegedaan aan een wedstrijd op www.wereldwijzer.nl
Hierbij had een geweldige prijs gewonnen! Via www.reisprik.nl mocht ik vaccinaties laten zetten voor mijn eerstvolgende reis; Peru dus. Dit kwam goed uit, de gele koorts vaccinatie was verlopen en ook had ik malaria pillen nodig.
De prijs heb ik dus erg goed kunnen gebruiken. Fijn om zo goed voorbereid op reis te gaan.

Peru

De taxichauffeur stond al te wachten en door het online inchecken bij Star Peru airline konden we meteen doorlopen naar de gate.

Tijdens de vlucht met een korte tussenstop in Cusco kregen we de bekende Inca cola of coca thee.

In Puerto Maldonado welke tegen de boliviaanse grens ligt en dicht bij de grens van Brazilie viel een warme deken over ons heen. Warmer dan verwacht!

We liepen naar onze accommodatie Anacona lodge welke dicht bij het vliegveld lag. Erg leuke huisjes met een gedeelde badkamer. Er zijn zo’n 20 kamers bij deze accommodatie, maar daar merk je niks van. De bungalows liggen verspreid over een grote groen tuin, of liever gezegd jungle!

Het enige nadeel is dat de ligging minder goed is, het ligt in een gebied waar in het weekend veel disco’s zijn waar tot laat in de nacht muziek op vol geluid wordt gedraaid.

De eigenaars Donald, een zwitser en zijn Thaise vrouw, Wadi runnen het geheel. Een leuk weetje; samen met een restaurant in Lima serveren ze als enig in het hele land Thais eten. En geloof me het is echt super lekker! Ook de prijs is heel schappelijk!

Na het inchecken sprongen we meteen even in het het zwembad. Nadat we een beetje bijgekomen waren namen we een tuktuk naar het centrum welke op 6km ligt. Het duurde even voor we een lege tuktuk vonden, maar gelukkig hoefden we niet het hele eind te lopen.

Het centrum is niet zo groot, maar wel gezellig met een centraal park en daar omheen wat restaurantjes. We besloten even snel wat te eten voordat we op zoek gingen naar een tour voor de volgende dag. Het eten liet ons smaken, de zoektocht kon beginnen! We vonden enkele reisburo’s die aanboden wat we wilden. We wilden voor 2 dagen naar Sandoval lake. Na lang twijfelen besloten we niet helemaal naar Tambopata national park te gaan. Dit was te ver voor de tijd die we hadden. De claylicks besloten we dan maar voor gezien te houden.

De keuze was nu uit een accommodatie aan het meer of aan de rivier. Na heel lang dubben en twijfelen besloten we voor het meer te gaan. Dan bleven er nog 2 keuzes over. Uiteindelijk kozen we voor expedities la loutre. Deze man kwam heel rustig over, beantwoorden al onze vragen met veel geduld en plezier. En bij een van de laatste vragen en vergelijkingen bleek hij nog geen bestaande groep te hebben voor de volgende dag, oftewel we gingen samen met hem als enige in de ‘groep’. Perfect dus! We hoopten veel dieren te zien en hoe kleiner de groep hoe groter de kans.

Ons diner namen we bij onze accommodatie. Echt ontzettend lekker! Anton had nog een leuk gesprek met de eigenaars, maar ik viel om van de slaap en heb ondanks de muziek toch lekker geslapen.

Sandoval lake

26 april Sandoval lake

Vanwege de muziek was ik wel op tijd wakker. Misschien hielp de jetlag hier ook wel een beetje bij. Ik besloot lekker in de hangmat te gaan liggen die bij ons huisje. Toen ik een vreemd geluid hoorde keek ik op en zag ineens kleine aapjes! Dit bleken leeuwenaapjes te zijn. Ze waren lekker aan het springen in de bomen en aan het eten. Ook zag ik nog een eekhoorn. Ik riep enthousiast Anton, maar die kon het nog op dit tijdstip nog niet echt schelen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik pakte vlug mijn camera en slippers en liep op mijn gemak door de tuin. Echt prachtig aan gelegd! Veel mooie planten en bloemen. Ik zag de huisaap nog, dit was een aap die door mensen in huis was gehaald toen hij klein was. Helaas ging het schattige eraf en wilden ze hem niet meer. De mensen hebben hem bij Anaconda lodge gebracht.

Na een heerlijk ontbijt gingen we naar het kantoor. Hier konden we de grote backpacks achterlaten.

Eerst vaarden we een heel stuk over de rivier. Daarna moesten we uitstappen. Hier begon een lastig stuk. We hadden rubberen laarzen gekregen omdat dit pad van zo’n 3 km weleens modderig is. 3 km is op zich niet zo ver, maar wel door de bagger en de temperatuur was ook al aardig opgelopen (lees: 35 graden) Op ons gemak ploeterden we voort. De gids legde veel uit. We zagen veel vlinders en toen de gids een geluid hoorden liepen we een zijpaadje in. Zijn gehoor was goed! Er zaten blauwe ara’s!

Na 3 km kwamen we bij een boot aan. Hier gingen we in een kano. Op het meer mag alleen gepeddeld worden, dus dat werd zweten. Vanaf de boot zagen we het prachtige meer! We zagen schildpadden en vogels. Heel in de verte rivierotters waar dit gebied bekend om staat.

We vaarden naar de steiger van onze accommodatie Maldovaka lodge. Hier kregen we lunch. Een bananen blad gevuld met rijst en kip. Koud maar wel lekker.

Na het eten gingen we zwemmen in het meer. Dit moest op een bepaalde plek gebeuren omdat er anders piranhas zitten. Het water was heerlijk verkoelend waarna we weer naar de accomodatie gingen.

Hier hadden we rust tot einde van de middag. Maar na 10 minuten kwam de gids weer; ‘quickly grap your camera, anaconda!” en weg was hij! Wij spurten ook snel om onze camera’s te pakken. En ja hoor, aan de rand van de lodge lag hij. Een baby anaconda van zo’n 2 meter. De mannen die bij de lodge werkten hadden hem gezien en dachten dat wij wel een foto wilde. Natuurlijk willen we dag! De koning van de jungle! We hadden ruim de tijd om foto’s te maken. Als de slang wat verder ging pakte de mannen van de lodge hem voorzichtig op en legde hem weer in het gras. Na een kwartier vond ik het wel welletjes. Laat hem maar lekker verder zijn gang gaan. Wel heel erg gaaf!

Achteraf bleek dit wel uniek te zijn. De gids had 7 maanden geleden voor het laatst een anaconda gezien. Meestal ziet hij er 2 a 3 op 1 jaar.

Na deze leuke ervaring stapten we weer op de boot. We zochten naar dieren langs de rand van het meer. We zagen wat aapjes en vogels die over vlogen, maar verder niet zo veel. Bij een observatie toren zagen we ook geen dieren, wel een mooie zonsondergang,

Op de terugweg vaarden we weer het meer over. We hadden een speciale zaklamp gekregen waarmee we de ogen van kaaimannen konden zien. We probeerden zo dicht mogelijk bij te komen. Anton zag er 1 midden op het meer. Toen we dichterbij vaarden dachten we dat hij wel zou gaan duiken, maar hij bleef stil liggen. Het was een joekel van 1.5 meter! Helaas kon ik geen goede foto maken, maar het was wel gaaf om te zien!

na een lekkere maaltijd vielen we al snel in slaap.

de wekker ging al vroeg! Om 5 uur werden we gewekt. We kregen ei met brood en wat fruit. Daarna weer snel de boot op. We vaarden naar het begin punt, daarna liepen we in draf door het bos. We moesten niet te laat zijn omdat we anders geen ara’s meer zouden zien. Bij een bepaald punt zagen we op een boomtop veel parkieten. Deze kwetterden er op los! Ook zagen we nog blauwe ara’s, maar deze waren ver weg. Wel leuk om te zien.

We vaarden weer terug voor de lunch, deze was matig met spaghetti. Na even rusten vaarden we naar de overkant van het meer waar joekels van bomen zouden staan.

Guido legde veel uit over de planten en bloemen die we zagen. Vele planten worden medicinaal gebruikt, bijvoorbeeld voor verdoving van je tandvlees of tegen hoofdpijn. Het was erg warm dus het zweet gutsten van onze lichamen. Bij een modderig stuk gleed Anton bijna uit. Daarbij greep hij zich vast aan een boom, maar helaas een verkeerde boom. Een met stekels van een cm of 5! Zijn hand zat onder de afgebroken splinters.

Nadat we nog even in een liaan konden slingeren en we weer met de boot terug vaarden moesten we weer dat stuk lopen. Normaal duurde dit wel lang, maar in een nood tempo liepen we achter de gids aan. Uiteindelijk deden we er maar een uur over. De boot over de rivier was er nog niet, die bleek stuk te zijn. We hadden dus nog mooi tijd om de splinters eruit te halen. Guido had er nog een paar te pakken, maar uiteindelijk zaten er nog een stuk of 20 in. We besloten dan toch maar naar een ziekenhuis te gaan bij terugkomst. We kregen de splinters bijna niet te pakken.

In Puerto Maldonado ging Guido met ons mee. Gelukkig maar, want niemand sprak Engels. We moesten even wachten, waarna er een dokter kwam. Die vertelde dat er niemand was om te snijden, maar hij kon het wel verbinden en een antibiotica kuur leek hem ook verstandig tegen ontstekingen.

Dit moesten we in aparte apotheken halen. Na nog even te wachten werd zijn hand verbonden.

Daarna wilden we nog even wat eten zodat we de nachtbus konden nemen naar Cusco.

Cusco

In de nachtbus die zo’n 10 uur duurden had ik best behoorlijk geslapen. De bus rijd aan 1 stuk door, maar gelukkig is er wel een wc aan boord. In Cusco liepen we met 2 nederlandse meiden mee voor de accommodatie. Waar ze verbleven vond ik wat duur, dus gingen we zelf op zoek. We vonden een soort bungalow met een wc op de hal. Nouja hal, het was hier in de open lucht. Ze waren voor het gemak even vergeten te zeggen dat je de warm water knop om moet zetten voor warm water, dus heb ik de eerste 2 x met koud water gedoucht.

Dit viel even tegen, want hoe warm het was in Puerto, hier was het toch maar een graad of 12. Het zag er ook somber uit. Omdat Anton’s hand toch wel zeer deed besloten we hier nog een ziekenhuis te proberen. Op aanraden van de guesthouse gingen we naar een kliniek. Na een poosje gewacht te hebben werden we bij de dokter geroepen. Zijn engels was beperkt, maar we kregen het probleem uitgelegd. De man wilde graag een scan om te kijken of er niks was geraakt. Dit leek ons niet nodig, want anders had het wel heel veel pijn gedaan. De meeste stekels waren zo’n 1 a 2 cm lang die er inzaten. Na een poosje gewacht te hebben bij de scan werden we binnen geroepen. Het duurde even voor we alles begrepen, maar we moesten op een andere tijd terug komen, en er moest ook een echo worden gemaakt. Dit leek ons alles echt overbodig. Ook waren de kosten behoorlijk hoog. We wilden eerst even met de verzekering bellen. Dat kregen we ook uitgelegd. De verzekering vergoedde het wel, maar moesten zelf kiezen. Uiteindelijk toch maar niet gedaan. We hoopten dat het net zo zou reageren als een gewone houtslinter, deze kun je meestal na een paar dagen eruit halen, dan zweert hij eruit.

He he, eindelijk tijd om de stad te bekijken. We liepen gewoon een rondje van plaza naar kerk naar markt, naar plaza. Het is een leuke stad met veel bedreivigheid. Gezellig! Ondertussen keken we bij reisbureaus hoe het nu zat met Machu picchu. We zaten nog net in het voorseizoen, dus we hadden niks geboekt. Dit was achteraf prima, want je kon terplekke nog boeken. De inca trail was allang volgeboekt. Maar hier hadden we beide geen interesse in. Na lang wikken en wegen besloten we toch voor de trein vanaf Ollantaytambo te gaan. Al met al een duur grapje want de trein alleen al kost 120 dollar retour. helaas weet de regering van Peru heel goed dat dit een beroemde Unesco site is en stijgen de kosten de pan uit. De enige goedkope optie is met een bus, maar deze vond ik te lang duren, 6 uur. Ook moest je hierbij nog een stuk lopen naar Agua calientes, zo’n 2 uur. We boekten ook 2 andere tours, de sacred valley tour, die vooraf gaat aan Machu picchu. En Salarinas en inca Moray. Die de volgende dag is.
In de avond hadden we een goedkoop restaurant gevonden. Voor 10 soles (3 euro) had je een menu. Je kon dan kiezen uit verschillende dingen, maar wij kozen cavia. Ja die schattige, pluizige beestjes ja. Er zit niet zo veel vlees aan en ik vond het matig. Maar Anton vond het lekker. De kok kwam vragen of het smaakte want hij had hem vers bereid.

Om half 8 werden we opgehaald. Onze treintickets waren klaar, al waren het niet onze gekozen tijden geworden. We werden bij een centraal punt gebracht waarna we nog 2 keer werden overgedragen aan een ander persoon. Er stopten tientallen bussen, maar die van ons zat er steeds niet bij. Uiteindelijk werden we weer naar een andere plaats gebracht. Daarna konden we eindelijk op de bus. De eerste stop was bij een demonstratie/verkoop punt. Ze lieten zien hoe in de inca tijd de gekleurde doeken werden geverfd en geweven. Interessant om te zien. Daarna reden we naar Moray. Een bijzondere ruïne ook uit de inca tijd. Gigantische terrassen in een mooi rondje gemaakt. Je kon hier naar beneden lopen, maar de hoogte speelde mee. Bekaf en geen conditie. Dus ik besloot het geheel van boven te kijken. Anton liep wel naar beneden. Daarna bezochten we Maras waar de salinas lagen. Dit zijn grote terassen waar zout word gewonnen. In de juiste tijd is het volledig wit. Nu was het wit met bruin, ook erg mooi om te zien. Je kon tussen de zout terrassen lopen en we zagen nog een man zout scheppen. Natuurlijk kon je ook souvenirs kopen. Onze souvenirs kochten we terug in Cusco als diner aten we alpaca wat erg lekker was! Midden in de nacht werd ik wakker. Ik kreeg geen adem! Adem in adem uit, pff rustig… Ik bedacht dat we coca snoepjes hadden gekocht en dat ik waarschijnlijk last van de hoogte had. Ik at 2 snoepjes op. Ook dronk ik heel veel water. Langzaam voelde ik me beter en kreeg ik weer genoeg zuurstof. Gelukkig heb ik nog een klein beetje geslapen zodat ik de volgende dag toch fit voelde.

Sacred valley Cusco

We werden weer opgehaald door dezelfde vrouw. Wederom werden we in de bus uit de bus van de ene plek naar de andere plek gebracht. Echt onwijs irritant! Maak 1 opstapplaats en laat iedereen daar naartoe komen. Wij hadden al onze spullen bij ons omdat ons eindpunt Ollantaytambo zou zijn. Gelukkig konden we deze in de bus laten zodat we overal ongestoord konden kijken. De bus waar we in zaten was erg klein. We konden zelfs niet recht zitten, want dan pasten onze benen niet tussen de ruimtes. Helaas waren er mensen zo asociaal om hun stoelen helemaal in d ligstand te zetten zodat we ook niet ieder een bank konden nemen. onderweg stopten we bij een uitzichtpunt en wat winkels. Bij Pisac konden we omhoog lopen naar de ruines. Het uitzicht was mooi! De ruines waren redelijk intact en de gids had een goede uitleg. We mochten nog even naar de markt bij Pisac vlak voor de lunch. Eigenlijk was het net niet genoeg tijd om hier te lunchen dus er zat niks anders op dan maar afwachten wat er zou gaan gebeuren. De markt was leuk, maar ook veel te kort om rond te kijken. Jammer, want al zouden ze de mensen de tijd gunnen dan zou er zeker meer gekocht worden! We reden 10 minuten verder om bij en grote vreetschuur te gaan eten. Totaal niet leuk en veel te duur. We besloten in de buurt te gaan eten. Maar achteraf was het niet de bedoeling. We hebben samen met een argentijns stel een heerlijke kip op bij het restaurant aan de overkant voor een kwart van het geld! Maar toen we bijna klaar waren kwam onze gids boos dat we veel te laat waren en wilde wegrijden. We kamen al snel tot de conclusie dat dat niet het probleem was, maar dat hij zijn commissie op zijn restaurant is mis gelopen.

Na wederom een ritje kwamen we aan in Ollantaytambo. Wederom een stad met een oud inca ruime. We konden hier omhoog lopen, wat weer een prachtig uitzicht gaf over de stad, de regenboog op de achtergrond maakte het plaatje af. De ruime zelf vond ik minder, maar dat komt misschien omdat het heel erg druk was. We haalden de spullen uit de bus en namen afscheid van de mensen. We hadden nog tot een uur of 9 voordat onze trein zou gaan. Nog een uur of 4 te gaan dus. We besloten wat rond te lopen. We hadden onze grote rugzakken in Cusco achter gelaten, dus we hadden wat spullen voor de komende dagen bij ons. Lopen ging dus goed.We zagen een leuke markt waar ze goedkope broodjes verkochten. We besloten hier alvast in te slaan voor Machu Picchu, wan daar zou het wel duur zijn. Uiteindelijk namen we de tijd om te eten, waarna we naar het treinstation gingen. Hier bleek onze trein vertraging te hebben waardoor we na middernacht aankwamen in Aguas Calientes. Helaas regende het pijpenstelen en konden we tot overmaat van ramp onze accommodatie niet vinden. Na navraag bij beveiligers die rondliepen op straat kregen we onze guesthouse gevonden. De mensen lagen natuurlijk te slapen, maar gelukkig lieten ze ons binnen en konden we snel naar bed. De wekker ingesteld om 5 uur.

Machu Picchu

5 uur, de wekker ging. Meteen hoorde ik het druppen van de regen. Na een discussie met mijn broertje hadden we besloten dat het misschien beter was te wachten, de wekker in te stellen om half 7 en niet in de vroege morgen in de regen te gaan lopen. Ook omdat de wolken waarschijnlijk toch laag zouden hangen bij Machu Picchu en we dus toch geen uitzicht zouden zien. Achteraf een goede beslissing, want zo was het ook precies gegaan! iedereen die zo vroeg was gegaan had geen zicht gehad over de mysterieuze stad. Na nog een paar uur gedommeld te hebben stonden we op en stonden we om half 8 bij de bus. Deze lekker dure bus bracht ons met zo’n 20 minuten naar boven. Je kunt ook gaan lopen, maar dat kost je zo’n 2 uur denk ik.

Omdat je al veel gaat lopen in Machu Picchu vond ik dat geen goed idee.
We hoefden verder niet te wachten, dus al snel liepen we naar het wachtershuisje. Hier is een mooi uitzichtpunt. We moesten langzaam lopen omdat we nog steeds op hoogte zaten. Maar helaas was het uitzicht nog niet te zien. Nog steeds hing er een dik wolkendek. We besloten maar weer naar beneden te lopen en dan langzaam naar boven onderweg rondkijken. Zo liepen we de hele oude stad rond. Prachtig! Langzaam aan werd het ook mooi weer. Er liepen veel grote groepen toeristen, maar eigenlijk stoorde me dat niet echt. Soms kon je daarom geen goede foto maken, of moest je even wachten. Maar dat is wel de moeite waard. Tussendoor aten we een lunch van tuk koekjes en fruit genietend van het uitzicht. We zagen overal lama’s lopen. Wat ook leuk was! Bij de wachterstoren was rond de middag weer uitzicht. Prachtig! Anton liep een andere route dus ik heb heerlijk op de rand genoten van het uitzicht. Toen Anton en ik weer elkaar hadden gevonden besloten we dat het genoeg was. Nadat we even in de rij hadden gestaan bij de bus en we een broodje tonijn hadden gegeten in het hostel namen we de trein naar Ollantaytambo. Hier konden we net de laatste plaatsen bemachtigen in een shuttle bus naar Cusco. Deze ging dan ook meteen weg waardoor we vroeg in de avond in Cusco aankwamen. We haalden onze spullen op bij het hostel en gingen naar het busstation. Vanaf hier hadden we een nachtbus naar Copacabana, een plaats net over de grens van Bolivia.

Onze reis vervolgde zich naar Bolivia en Chili. Daarna reisden we weer terug naar Peru.

Arequipa

Na een paar dagen in San Pedro de Atacama in Chili namen we een nachtbus en een taxi naar Tacna.
We werden op het busstation in Tacna gedropt. Hier wilden we een bus nemen. Zo’n grappig mannetje probeerde ons te helpen, maar we dachten dat hij geld wilde. Eigenlijk was het enige dat hij wilde de bus vol krijgen. Dus nadat we even heel hard moesten opschieten zaten we al in de bus naar Arica. Tot onze verbazing bleken er nog meer mensen te zitten die we op de erste bus ook hadden gezien. Een verkoper verkocht empanada’s die heerlijk smaakte als 2e ontbijt. Of tussendoor, hoe je het noemt. Eigenlijk ging de rit goed! tot zo’n 30 kilometer voor Arequipa. Ineen stonden we langs de kant van de weg in een lange file. Bij navraag bleek er een blokkade te zijn. Die zou tot 17.00 uur dure. Ik dacht nog, mooi dat is maar een uur. Maar mijn telefoon bleek nog steeds van slag, het was nog maar 13.00 uur. Na een poos gewacht te hebben was de wc inmiddels echt smerig. De pis stond tot aan de rand. En ik had ook honger gekregen. Met zo’n 8 mensen uit de bus gingen we op zoek naar een restaurant. We vonden een restaurant met slechts 2 tafels. We pasten er precies in met zijn achten. De eigenaresse, tevens de kok gaf haar zoon de opdracht meer vlees en groente te gaan kopen. We bestelden allemaal menu van de dag. Een bord lamavlees (denk ik). Ze was in elk geval blij met zoveel klandizie!

Het protest bleek te gaan om de mijnwerkers. De overheid wilde geen water meer leveren.Dus besloten ze te staken. Daarom werkten de wc’s ook niet. Dus bij dit restaurantje kon ik het ook vergeten. Na de heerlijke maaltijd besloot ik toch op zoek te gaan naar een wc. Na even zoeken vonden we een klein winkeltje aka supermarkt waar ze wc’s hadden. Ze hadden water opgespaard zodat je wel kon ‘doortrekken’. We namen ijsjes als toetjes en bekeken het protest. Dit hield in dat de weg was geblokkeerd met rubberen banden die in de fik stonden. Verder een hoop mensen. We liepen weer terug naar de bus. Hier deden we wat spelletjes met Alon en Jody waarmee we inmiddels in gesprek waren. Na uiteindelijk 6 uur vertrokken we weer! Dit laatste stukje was dan ook kort. Maar het was inmiddels al wel avond. We hadden met onze nieuwe reisvrienden een taxi genomen naar een hostel. Jody had hier geboekt en wij kwamen erbij. Het inchecken duurde heel lang. En toen er nog een groep kwam die eerder waren ingechecked dan ons besloot Anton dat hij het wachten zat was, en ik ook inmiddels. Een blok verder was een ander hostel, dus we liepen hier met zijn drien naartoe. Alon liep ook mee. Het hostel bleek een familie gerunde hotel te zijn met goedkope kamers. De kamers zagen er prima uit. Helaas bleken we later geen waren water te hebben. Ach die koude douche kan er nog wel bij.

Het is hier gelukkig niet zo koud om te slapen, wel bewolkt. Bij een bakker haalde ik broodjes en de rest bij een supermarkt. de was brachten we weg waarna we naar Santa catalana liepen. Dit is een voormalig klooster, nu niet meer in gebruik. Het was mooi en interessant om te zien. Daarna gingen Anton en Alon naar een museum, die ik even oversloeg. Ondertussen liep ik wat rond en vroeg al wat prijzen voor een tour naar Colca canyon. Nadat we hadden geluncht besloten we de tour te gaan boeken. Bij enkele bureaus nog nagevraagd, maar degene gekozen waar beste gevoel bij was. Fout natuurlijk, want we moeten altijd voor de goedkoopste gaan omdat ze toch hun beloofde dingen niet nakomen. We aten een maaltijd met Jody en Alon welke erg lekker was! Maar ik was zo moe dat ik echt naar bed moest. heerlijk geslapen! De rest was nog naar een disco gegaan.

Na weer een heerlijk zelfgemaakt ontbijt werden we opgehaald door een grote bus. Helaas, want we zouden een kleine bus hebben, dit is veel fijner ivm kleinere groep. Uiteindelijk reden we ene uur rond om overal mensen op te halen. Heel irritant! We stopten ergens op hoogte om coca thee te drinken. Je kon hier warme sjaals en wanten kopen wat anton had gedaan. Daarna stopte we nog bij een hoge berg met prachtig uitzicht. Plassen moest achter een rotsje. Eindelijk kwamen we aan in chivay. Ik was echt kotsmisselijk door de bochten en snelheid waarmee we reden, ook de warmte in de bus was niet fijn. We werden eerst bij een restaurant gedropt, hier was het eten veel te duur! We besloten te vragen of we naar het hotel mochten. Dat was geen probleem. Hierna dropten we onze spullen waarna we met 2 japanse meiden gingen eten bij een restaurant in het dorp. Bij het bestellen ging het niet helemaal goed.We dachten kip te hebben besteld, maar dat bleek lama lever te zijn. Eigenlijk was het lekker! We kregen drinken en ook nog een banaan. En dat voor maar 2.20 euro per persoon! In het dorp bleek een markt te zijn, dit was leuk, maar er waren niet veel stalletjes open. De orginele tour ging naar een hotspring, maar daar had ik niet zoveel zin in. Ik besloot een lauwwarme douche te nemen in het hotel, waarna we een dinnershow hadden met de rest van het hotel. Het dansen en het toneel waren op zich wel leuk, maar het eten was echt niet lekker! Ook veel te duur natuurlijk! Wel zaten we met leuke mensen in de tour. Nog een stel uit Engeland, die nu al jaren aan het rondreizen waren. Ik vond het inmiddels echt zo koud dat ik besloot te gaan slapen. Des te sneller is het morgen. Anton volgde me niet veel later.De kamer was echt zo koud! Ik had voor beide een extra deken erop gelegd want we hadden 3 bedden in onze kamer.

17 mei
We moesten om 5 uur wakker worden, want om half 6 ontbijt. helaas kwam dat ontbijt later en werden we nog veel later opgehaald! Lekker begin van de dag! In Janque hadden we ene stop om bij dansende scholieren te kijken. Ze hadden mooie kleding aan, maar het was overduidelijk voor de toeristen. Daarna hadden we nog stops bij winkeltjes. Maar we wilden zo graag bij de condors kijken! Die zouden er vroeg zijn. Uiteindelijk waren we pas om 8.30 uur bij het condor punt. De omgeving is prachtig, met een diepe kloof en mooi begroeide bergen. We zagen al snel de eerste condor over vliegen. Wat een grote vogels! Helaas zagen we ze niet heel dichtbij. We deden een minihik welke ook leuk was. De gids legde goed uit. Lunchen deden we weer in Chivay zelf. Hier zaten genoeg restaurants. Daarna reden we meteen door naar Arequipa. Alleen een korte stop voor de wc. We besloten toch maar weer bij hetzelfd hotel te gaan slapen. Ook al was de douche niet warm, het was goedkoop en de eigenaars waren super vriendelijk! En raad eens! De douche was warm! We kamen er wel achter dat wie het eerst komt die het eerst maalt. Dus vroeg douchen.

18 mei
We hadden vandaag een relax dag in Arequipa. Er was nu wel zon en we besloten wat rond te dwalen door de stad. In de avond hadden we de laatste nachtbus voor deze reis geboekt. De bus stonk echt heel erg naar de wc. En natuurlijk zaten we daar vlakbij. Met een sjaal voor mijn mond en veel zelfverzonnen dekens viel ik af en toe in slaap.

hoera! Anton jarig! Maar echt gevierd hebben we het niet. We kwamen redelijk laat aan in Ica, om een uur of 11. Onze japanse vriendinnen Mai en Tomoki uit Japan waren er ook. We besloten gezamenlijk naar Huacachina te gaan. De taxi wist wel een goedkope hostel en dat bleek ook zo te zijn. De kamer was prima en er was zelfs een zwembad! Het weer was ook heerlijk hiervoor, dus dat werd zwemmen! We boekten meteen met zijn vieren een buggy wandboard tour voor de avond. Maar we gingen eerst naar Ica, waar we wilden lunch. We hadden ook geld nodig, dus dat kon daar ook meteen. Het lunchen was prima, maar Ica was vrij druk en warm. We wilden zwemmen! De meiden gingen nog meer wandelen dus Anton en ik gingen samen terug. Na het zwemmen werden we om 4 uur opgehaald. Met een noodgang reden we met de wandbuggy door de duinen. Echt heel leuk! We stopten bij een hoge heuvel, hier mochten we met de sandboard vanaf. Dit ging echt hard en was gaaf! We mochten dit bij een paar heuvels doen. Megasnel! De sunset viel een beetje tegen, we gingen iets te vroeg weg. ’S avonds aten we weer met de meiden eten, bij een restaurant bedongen e het menu met gratis fruitsap, mmm! Helaas was ik zo moe dat we de verjaardag niet meer hebben gevierd. Ik moest gewoon slapen!

20 mei
De meiden gingen naar Lima, wij gingen op tour naar Isla Baletas. We werden veel te laat opgehaald, door een niet al te vriendelijke meid. Eerst moesten we een uur rijden, nadat we een kaartje hadden gekocht konden we aan boord. Ze zeiden dat we eerst konden lunch, maar dit was niet waar. Daarom kochten we snel een sandwich. De boot zat propvol en was zo benauwd! Er zaten zeker 28 mensen op! maar dat werd snel vergeten toen we de haven uitvaarten en we dolfijnen zagen! Wauw! Ze zaten echt vlak bij de boot. ook een enkele zeeleeuw stak zijn kop boven het water. Met gang vaarden we naar de eilanden. De gids vertelde hele verhalen waar ik echt niks van verstond. Maar we zagen al snel duizenden vogels! Veelal meeuwen, maar ook pinguïns en peliaken. Op een rots zaten zeeleeuwen te rusten. We vaarden om 2 eilanden heen, waarna we weer terugvraagden. hierbij werden we vergezeld door een groep pelikanen. Gaaf!We hadden aan de ‘vriendelijke’ dame gevraagd hoe laat, en ze zei dat we een uur de tijd hadden. Maar we hadden dit verkeerd begrepen en nadat we wat hadden gedronken en rondgelopen in Ica konden we de bus nergens vinden. Bij navraag bij de infobalie van het nationale park bleek hij al weg te zijn. WE hadden 11.10 uur bij de bali moeten staan. Dat hadden we dus echt niet begrepen. De vrouw haalde ons al mopperend op, waarna ze na nog een tirade in de bus als een blok in slaap viel. In ica herkende we een groot shoppingmall en we maakte ons snel uit de voeten, byebye! Hier kochten we nog een verlaat verjaardagstaartje voor Anton zijn verjaardag en besloten de rest van de middag bij het zwembad te gaan liggen.

Lima

Met de bus gingen we naar Lima, een ritje van zo’n 5 uur. Als ontbijt had ik bij en stalletje empanada’s gehaald. Echt een heerlijk ontbijt! De bus ging prima en nadat de man in de bus had besloten wat films op te zetten maar die steeds na een half uur te stoppen vermaakte ik me verder met mijn muziek. Bij aankomst regelde we en taxi welke echt al duurder is dan in andere plekken. In het centrum vonden we een kamer bij hotel Europa. Niet echt super, maar prima. De vrouw bij de bali was super lief, ze belde met de bus company omdat anton zijn jas had laten liggen. Helaas hadden ze hem niet gevonden. We liepen een rondje in de buurt en ja hoor, daar zagen we de japanse meiden weer! Hun vliegtuig vertrok vanavond. We hebben deze dat echt super veel gelopen. Ind e avond gingen we naar een fonteinen park. Dit was leuk! Je moest wel entree betalen, maar het park was groot met veel verschillende fonteinen. De andere 3 waagden zich in het doolhof fontein, waar je bij slechte timing zeiknat werd. Ze hadden geluk. helaas was het tijd om afscheid te nemen, zodat hun naar het vliegveld konden gaan. We besloten bij een chinees te gaan eten, wat eigenlijk best lekker was.

Openbaar vervoer in Lima is een drama! Dat hadden we al snel door! Al hoewel de kaartjes van de bussen goedkoop zijn, staat het verkeer continue vast. Het duurde dan ook uren voordat we in miraflores waren. helaas hadden we verkeerd ingeschat en waren we te vroeg uitgestapt. We vonden daardoor wel een leuke souvenir markt. We liepen verder naar het strand gedeelte, maar doordat het somber weer was, was hier ook niet veel te beleven. Via een omweg liepen we terug naar de bus. Maar uiteindelijk namen we een gedeelde taxi, want de eerste 2 bussen die passeerden zaten vol. Er stond natuurlijk weer erge file dus tegen de tijd dat we terug kwamen moest Anton alweer weg omdat hij ging couchsurfen.

Eigenlijk ligt deze stad me niet zo en vond ik het wel welletjes. Ik heb spijt at we niet langer bij Puerto Maldonado in de buurt zijn gebleven of dat we niet nog een andere stad hebben bezocht. Lima is en blijft een grote vieze stad. Alles is ver van elkaar verwijderd, en je loopt je een ongeluk. (Of je moet wachten tot je een ons weegt tot de bus komt) Deze dag bleef Anton nog bij de couchsurfer en ik heb nog wat rond gelopen, bekeek een kristallen museum, welke erg interessant was en verder heb ik niet veel gedaan. Ik heb geprobeerd online in te checken, maar dat was mislukt. We hadden een erg goedkop tickets welke met meerdere airlines was. Daardoor kon ik niet inloggen om in te checken. Uiteindelijk had ik voor de vluchten via Facebook nog plaatsen kunnen reserveren. Wel moesten we tijdens de overstap de boarding passes nog halen. De vlucht was de volgende dag. We konden onze bagage niet inchecken, omdat we wederom met meerere airlines vlogen. We propten dus alles in onze tassen en snoerden hem in om hem kleiner te maken. De vlucht was niet zo’n succes. Je benen kon je niet kwijt en ik zat gewoon niet lekker om te kunnen slapen. Ook was ik weer misselijk. Wel had ik een leuke nederlandse meid naast me waarmee ik gezellig heb gekletst.

Wat vond ik er van na de reis?

Oh veelzijdig Peru, wat ben je prachtig! Ik heb echt genoten van alle verschillende natuur. Puerto Maldonado met Sandoval lake was een aangename verassing. Veel dieren gezien, wat we niet verwachtte.
De steden Cusco en Arequipa vond ik erg aangenaam. Er was van alles te doen en te zien.
En natuurlijk Machu Picchu is gewoon geweldig om met eigen ogen te aanschouwen. Jammer dat we de dag later zijn begonnen i.v.m. de regen, maar genoten heb ik zeker!

Hoewel ik in het verleden enkele jaren een Spaanse cursus gevolgd heb weet ik dat mijn Spaans niet best is. In Peru en Bolivia heb ik dit niet als vervelend ervaren, wat ik in andere Spaans sprekende landen wel voelde. De mensen namen de tijd om me te laten proberen in hun moedertaal te spreken, en hielpen me als ik er niet uit kwam. Ze spreken langzaam en duidelijk wat voor mij echt fijn was.

Toch wat negatieve puntjes. Toen Anton was gevallen en allemaal stekels in zijn hand had hebben we 2 ziekenhuizen bezocht. Bij beide wisten ze geen raad, terwijl het duidelijk was dat er even een kleine snee moest worden gemaakt om de stekels eruit te trekken. Ze wilden ons onnodige hoge kosten berekenen met echo's en scans. Uiteindelijk heeft hij er voor gekozen om de behandeling niet voort te zetten en met antibiotica de stekels er net als een houtsplinter er uit te laten zweren. Met als gevolg dat hij er na 2 maanden nog 1 uit heeft getrokken. Gelukkig is er verder niks beschadigd.

Verder ben ik het met mezelf nog niet eens of Machu picchu wel zoveel geld waard is. De trein er naartoe is vooral prijzig. De retour rit kost een buitenlander 120 dollar, terwijl een lokale persoon slechts 6 dollar betaald. Dit staat totaal niet in verhouding! Dat de entree van Machu Picchu met 45 dollar ook aan de hoge kant is kan ik accepteren en vind ik prima om te betalen. Het moet tenslotte wel worden onderhouden in de originele staat.

Huacachina vond ik zelf een kleine domper. Het dorpje leeft alleen van tourisme, maar er is echt weinig. Er zijn slechts enkele restaurants open. Alhoewel ik de zandduinen en het buggy rijden erg leuk vond was ik blij dat ik er weer weg kon.
Zo ook Lima. Ik ben gewoon geen stadsmens en dat was nu ook weer duidelijk. We zijn te vroeg terug gegaan naar de stad, maar helaas vonden we onderweg geen andere plaatst waar we nog langer wilden blijven.
Achteraf had ik liever nog langer in Puerto Maldonado willen vertoeven.